Schrijver van ondermeer Turks Fruit, Terug naar Oegstgeest, Kort Amerikaans en het Boekenweekgeschenk van 2005 Zomerhitte Jan Wolkers is in zijn in zijn woning op Texel op 81 jarige leeftijd overleden. Volgende week zou hij 82 zijn geworden.
Na 1980 was hij zich meer met beeldende kunst gaan bezig houden. Als beeldend kunstenaar maakte hij veel glazen monumenten, waarvan het Auschwitz-monument in Amsterdam waarschijnlijk het bekendste is. Mede doordat het ten prooi viel aan vernielingen waarna het opnieuw door hem gemaakt werd.
Ik heb hem ooit in levende lijve mogen ontmoeten. Dat was in de Pinkstervakantie van 1970. Ik was toen lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie en we hadden die week een kamp op Texel gehad. Op de dag van vertrek stonden de meesten van ons te liften om terug te gaan naar de boot. Na verloop van tijd stopte er een Citroën DS waarvan de bestuurder aanbood om zoveel mogelijk van ons even daarheen te brengen.
Hij bleek er zelf helemaal niet heen te hoeven, maar had er gewoon aardigheid aan. Bood zelfs degenen die niet meer in de auto pasten aan om op de terugweg nog even langs te rijden en als ze er nog stonden nog een keer te rijden. Hij is inderdaad twee of drie keer heen en weer gereden.
Pas later hoorde ik dat dit nu Jan Wolkers was. Toch is de ontmoeting me altijd bijgebleven. Wat me vooral is bijgebleven is zijn nieuwsgierigheid: hij vroeg honderduit over wat wij op Texel hadden gedaan en wat we van verschillende dingen vonden. Over zichzelf wilde hij niet veel kwijt, alleen dat hij op Texel woonde(*1). Achteraf geloof ik dat het hem wel beviel dat hij niet herkent en met vragen bestookt werd. Verder herinner ik mij hem van die ontmoeting als een tamelijk joviale maar ook wat serieuze man die zich niet zo druk maakte over tijd en al helemaal niet over de paar liter benzine die hij voor ons verstookte.
Ik heb diverse van zijn boeken gelezen. Die hebben me echter nooit bijzonder kunnen bekoren. Toch durf ik op basis van die ene ontmoeting te zeggen dat een prachtig mens is heengegaan.
(*1) Volgens zijn biografie woonde hij pas sinds 1981 (volgens anderen 1980) op Texel. Toch voelde hij zich kennelijk ook in 1970 al zo met het eiland verbonden en bracht hij er zoveel tijd door dat hij aangaf er te wonen. In een artikel over de band met Texel wordt verteld over het huisje van Mevr. Boon-Verberg dat hij in 1969 ontdekte: "In het huisje van mevrouw Boon-Verberg keerden Jan en Karina jaarlijks terug. Eerst alleen een maand lang in mei, later ook - omdat de Texelse herfst zo mooi is - in september"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten