n gaan naar het bos om paddenstoelen te zien. Het kan echter ook makkelijker. Een aantal jaren geleden ontdekte ik dat ik honingzwam in mijn tuin had. Een fraai paddenstoeltje dat in dichte groepen in het najaar verschijnt en door dieren (slakken? muizen misschien ook, gezien de vorm van de sporen in de grote beschadiging?) gezien de vraatschade kennelijk nogal geapprecieerd wordt. Voor mensen geldt dat wat minder, hoewel jonge gesloten exemplaren zeer goed smaken moeten ze zorgvuldig verhit worden omdat veel mensen ze anders niet verdragen. Voor de tuinliefhebber is de aanwezigheid van deze zwam een stuk minder: het is namelijk een parasiet die bij nogal wat verschillende houtachtige gewassen houtrot
veroorzaakt. Dat had ondermeer tot gevolg dat van vijf aangeplante rodondendrons slechts één het goed doet, twee overleden zijn en twee een nogal kwijnend bestaan lijden. De stobben waarin ze eerst zaten zijn inmiddels verwijderd, maar ondertussen hadden ze al een alternatief onderkomen gevonden in de bielzen langs het terras. Gelukkig groeien op het terras geen houtachtig gewassen maar alleen grindtegels.
Onderweg naar het postkantoor kwam ik gewoon in het gras van het Thalenpark ook nog wat paddenstoelen tegen (de namen weet ik helaas zo snel niet), waarvan één soort grote oppervlaktes besloeg in dicht aaneengesloten groepen terwijl van de andere soort slechts één klein groepje te vinden
was.De foto's zijn weer aanklikbaar voor een grotere weergave.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten