Ze stapten uit bij de woning. Terwijl ze naar de deur liepen ging deze open en stapte Henriëtte naar buiten. Ze keek hen aan en zei “Ik zou net naar U toe, Merlijn is de vannacht niet thuisgekomen”.
Sanders nam het woord. “ik denk dat we beter naar binnen kunnen gaan”. Terwijl Henriëtte hen voorging fluisterde hij “waar was jij met je gedachten”. De Bruin wees en mompelde “geen vingerafdrukken”. Nu zag ook Sanders de lange handschoenen die Henriëtte droeg.
Eenmaal gezeten vroeg de Bruin wat er gebeurd was. Henriëtte vertelde dat ze een woordenwisseling hadden gehad. Op de vraag waar de ruzie overging verklaarde ze dat Merlijn weer over scheiding was begonnen. Als hij zijn deel van de nalatenschap van Margreet verkocht kon hij háár daarmee afkopen en hoefden ze nooit meer iets met elkaar te maken te hebben.
Daar kon natuurlijk niets van komen. Zij zeker in een huurhuisje en die typmiep mevrouw de directeur spelen in háár huis! Ze had uiteindelijk geroepen “over mijn lijk” en toen was Merlijn kwaad vertrokken roepend “dat is natuurlijk ook een oplossing”.
Nu vertelden ze haar wat er bij het spoor was gebeurd en dat het vermoedelijk om Merlijn ging. Om dat vast te stellen hadden ze echter DNA nodig. Had ze misschien zijn tandenborstel of iets dergelijks?
Terwijl zij op zoek ging naar de tandenborstel zei de Bruin “Ze is er nogal nuchter onder. En waarom zo vroeg al naar ons toe? Dit zaakje stinkt nog erger dan een poepemmer”.
(De afleveringen van dit vervolgverhaal worden geschreven in het kader van Write on Wednesday. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust louter op toeval. Voor het hele verhaal in de juiste volgorde zie HIER . Is het alsnog of weer lezen van alle eerdere afleveringen wat teveel van het goede dan is ook een korte (circa een A4'tje) samenvatting beschikbaar. © Frans54)
De opdracht en de spelregels van Write on Wednesday vind je nog steeds bij Marloes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten