Bij het mortuarium aangekomen werden ze doorgestuurd naar het sectielokaal. Terwijl Sanders door liep naar de dokter sloot de Bruin de deur en bleef er daarna naast staan. Sanders keek om en vroeg “blijf je daar staan?”. Als antwoord werd bevestigend geknikt. “Als het nodig is kom ik wel kijken, maar ik heb vaker treinslachtoffers gezien en hoef dat niet zo nodig weer. Ik kan het hier prima horen”.
De dokter grijsde “Hij heeft wel eens zijn laatste maaltijd hier achtergelaten, hopelijk heb jij een sterkere maag”. Hij pakte een notitieblok. “Tot nu toe heb ik het volgende voor jullie: van twee vingers waren nog bruikbare vingerafdrukken te nemen en het is inderdaad Merlijn van Horken. Toen ik de foto’s bekeek was duidelijk te zien dat er een aanzienlijke hoeveelheid bloed ligt op ruime afstand voorbij de plaats waar het lichaam werd aangetroffen. Als hij dood was geweest was het bloed er gewoon uitgelopen, dat het verder weg ligt betekend dat hij nog bloeddruk had en dus dat zijn hart nog klopte. Hij leefde dus nog toen hij werd aangereden”.
Sanders onderbrak hem “dus toch zelfmoord?”. De dokter schudde zijn hoofd. “Nee, omdat je chef aan moord dacht ben ik verder gaan kijken. Aan die bezem zaten witte vezels die van het overhemd afkomstig kunnen zijn. Ik heb beiden doorgestuurd naar het lab. Ik heb toen zijn rug eens wat beter bekeken. Zijn rechterschouderblad is gebroken en het onderste deel is naar binnen en iets omhoog onder het bovenste deel geschoven. Dat kan niet komen door de klap, als hij ruggelings wordt meegesleurd kan het nooit omhoog gedrukt worden”.
Nu onderbrak de Bruin hem: “Hij is dus met behulp van die bezem rechtop gezet, dan zal hij dus bewusteloos zijn geweest?”. De dokter knikte. “Ik vroeg me af hoe hij dan buiten kennis was geraakt. Een slag op het hoofd valt niet meer te traceren en als het een verdovende injectie is geweest zal het ook niet meevallen dat terug te vinden. Daar zou een uitgebreid toxicologisch onderzoek van het bloed misschien nog wat aan kunnen doen maar ik heb eerst iets anders onderzocht. Doordat hij geknield neergezet was is het onderlichaam redelijk gespaard, kijk maar”. Hij sloeg het laken terug. Sanders liet een boer, zei “ik zie het” en trok zich terug tot naast de Bruin.
“De maaginhoud was interessant” vervolgde de dokter. “Ik trof een alcoholische drank aan en wat deels verteerde gelcapsules”. Hij hield een schaaltje op waarin enkele vervormde glazige capsules lagen. “Ik had al een vermoeden wat het was en kon daardoor vrij snel vaststellen dat dit inderdaad slaapmedicatie is. Daarna heb ik het bloed daarop onderzocht en daarin trof ik een hoeveelheid aan die genoeg zou zijn om een paard onder zeil te krijgen”. Sanders vroeg “maar waarom dan zo omslachtig, waarom hem niet vermoord met een nog grotere dosis?”. De dokter schudde zijn hoofd, “Het is niet gezond om teveel hiervan in te nemen, maar het is in feite een middel om in slaap te komen waarvan je wel extreem veel moet nemen om er aan dood te gaan. Zo’n hoeveelheid wordt niet op één recept verstrekt. Iemand heeft hem kennelijk herhaaldelijk een portie toegediend om hem in slaap te houden”.
Nu vroeg de Bruin “hij moet dus op het spoor getild zijn?”. Weer schudde de dokter het hoofd. “Dat hoeft niet beslist. De instructie die je krijgt als iemand een overdosis heeft ingenomen is 112 bellen en hem daarna te dwingen rond te blijven lopen. Hij is dan wel net een zombie en zodra je hem loslaat valt hij weer in slaap, maar het is dus goed mogelijk dat iemand hem op die manier het spoor op geleid heeft. En toen kennelijk nog wat capsules heeft toegediend om zeker te zijn”.
De Bruin knikte. “Moord dus, ik dacht het al. Heeft U verder nog iets dat ons verder kan helpen?” De dokter scheurde een blad uit zijn notitieblok en gaf het aan de Bruin. “Dit is de naam van het medicijn. Ik heb al even rondgebeld naar de groothandels. De laatste apotheek hier die het besteld heeft is “Het Centrum”.
Sanders keek de Bruin aan. “ApC voor L?”. De Bruin zei “daarom stond die “p” klein geschreven, het ging niet om aspirine maar was de naam van de apotheek”.
Ook deze aflevering is weer buiten de WoW om geschreven - en daarom een stuk langer dan wat jullie gewend zijn - en iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen blijft op toeval berusten. © Frans54
Geen opmerkingen:
Een reactie posten