Bij de woning van Loes gekomen stond de rest van het team al te wachten. De Bruin ontsloot de deur en liep mee naar binnen, op de voet gevolgd door Sanders. “Nergens aankomen, als je iets ziet een van de jongens erbij roepen om het in te pakken” waarschuwde hij zijn jongere partner.
In de badkamer troffen ze een bijna leeg potje aan met de medicijnen die Merlijn waren toegediend. Ook een scheerapparaat behoorde tot de inventaris. De Bruin liet ze inpakken terwijl Sanders zijn aandacht richtte op een emmer waarin een kleding stuk in de week leek te staan. Toen ze het uit het water lieten halen vielen direct wat bruinige vlekken op de boord en de borst op. “Zou dan toch…”begon Sanders. De Bruin schudde ongelovig zijn hoofd. “Eerst maar het onderzoek afwachten, hopelijk kunnen ze er nog iets mee na dat sopje”.
Even later riep een van de mannen hen. Onder de kapstok stond een doos met kranten en reclamefolders. Een papier werd omhoog gehouden. Het contract voor de overdracht van de aandelen aan Margreet dat ze eerder al op het kantoor van Merlijn hadden gezien. “Onderzoeken op vingerafdrukken” reageerde de Bruin op deze vondst “en dat geldt voor alle papieren die jullie vinden met betrekking tot de familie of het bedrijf van Horken”.
In de woonkamer stond in een buffetkast een fles dure whisky en een viertal achthoekige whiskyglazen. De Bruin liet ook deze inpakken”. Op Sanders verbaasde blik zei hij “Ik weet dat de kans klein is, maar misschien is er wat minder goed afgewassen in de hectiek?”
Daarna besloten ze het doorzoeken van de woning verder aan de specialisten over te laten en te gaan kijken wat het onderzoek in de woning van Merlijn opleverde.
Bij het huis van Merlijn gekomen troffen ze ook daar een team van vijf mannen in plastic overalls aan. De leider kwam op ze af “We hebben al wat interessante dingen gevonden, maar dit is een groot pand, het gaat nog wel even duren voor we alles doorzocht hebben”. De Bruin knikte “Ik zal vragen of de andere groep hier ook heen kan komen als ze bij Loes klaar zijn”. De man bromde “Zal wel weer niet, die moeten vast wat vingertjes gaan opnemen bij woninginbraken die waarschijnlijk nooit opgelost worden”. Sanders sprak hem vermanend toe “Als we niets doen lossen we ze zeker niet op. Laat maar eens zien wat je tot nu toe hebt”. De man haalde, enigszins gecamoufleerd door de plastic overall, zijn schouders op en gebaarde De Bruin en Sanders hem te volgen.
Even later overhandigde hij hen een bewijsstukken zak met daarin een plastic zak. De zak gaf een penetrante lucht af. Hij verklaarde vervolgens dat de zak was gevonden in de vuilniscontainer. Er leek in eerste instantie alleen de inhoud van een kattenbak in te zitten, maar ze voelden al snel dat dit niet alles was wat er in de zak zat. Nader onderzoek leverde een whiskyfles, een medicijnpotje en een whiskyglas op. “Hetzelfde merk dat bij Loes stond”merkte Sanders op “misschien het favoriete merk van Merlijn?”. “En eenzelfde achthoekig glas als die bij Loes” zei de Bruin, keek toen naar het medicijnpotje dat voor hem opgehouden werd “Ook de medicijnen die gebruikt zijn, op naam van Loes en het etiket van de apotheek is van gisteren”.
Hij wendde zich weer tot de man in de plastic overall “Verder nog iets Hans”. Hans wenkte hen weer mee en vertelde ondertussen dat het echtpaar kennelijk gescheiden slaapkamers had. “Dit is de kamer van mevrouw” zei hij “en in een lade troffen we iets aan dat wellicht interessant is”. Hij liet ze een stapeltje bankafschriften zien die ze zoals hij verklaarde hadden gevonden in een afgesloten laatje van de kaptafel. Het sleuteltje hadden ze gevonden in het sieradenkistje op diezelfde tafel. De bankafschriften bleken op naam van Henriëtte te staan en geadresseerd aan een postbusadres. Er stonden vrijwel uitsluitend bijschrijvingen op, zonder uitzondering afkomstig van de en/of rekening van haar en Merlijn. “Ze roomde het huishoudgeld lekker af?” vroeg Sanders. “Lijkt er wel op” zei de Bruin “Hans, let op of er ook afschriften zijn van andere rekeningen, dit interesseert me inderdaad”.
Ze volgden Hans naar de woonkamer waar twee mannen bezig waren alle kasten en laden te doorzoeken. In een wandmeubel stond achter een glazen deurtje een voorraad drank. De Bruin opende het deurtje, wees toen op de aangebroken whiskyfles en de vijf achthoekige whiskyglazen op het glazen plankier erboven. “Laat die ook inpakken en meenemen”.
Sanders vroeg vervolgens of ze ook oud papier hadden aangetroffen. Hans knikte “in de bijkeuken, kennelijk milieubewuste mensen, er staat daar een heel rijtje dozen: voor papier, glas, melk- en sappakken, kleding en een bakje voor batterijen”.
Goedkeurend knikkend gaf de Bruin aan daar wel even te willen kijken. De glasdoos bevatte nog enkele whiskyflessen en een groot aantal wijn- , sherry- en roséflessen. Ze lieten de whiskyflessen ook voor onderzoek inpakken, zonder veel hoop dat het iets op zou leveren maar je kon nooit weten.
De doos met kleding leverde geen bebloede kleding op tot grote teleurstelling van de Bruin “het zal ons ook nooit eens makkelijk gemaakt worden” zuchtte hij. Laten we eens kijken wat er bij het oud papier zit”.
Dat leken in eerste instantie alleen folders, kranten en enveloppen te zijn. De Bruin gaf zijn hoop te kennen dat de afgescheurde delen van het schrijfblok er misschien tussen zaten en begon elke krant afzonderlijk uit te schudden. Het leverde geen afgescheurde schrijfblokbladen op, maar bijna onderin de doos gekomen viel er ineens een document uit een van de kranten. Het bleek nog een exemplaar te zijn van het concept voor de overdracht van de aandelen aan Margreet.
“Vreemd”zei Sanders “Merlijn zal toch niet twee exemplaren hebben gehad en bij Margreet hebben we een dergelijk document niet aangetroffen”. De Bruin keek nog eens naar het document, haalde er de achterkant van zijn pen langs en zei toen “zo te zien nergens aantekeningen die een clou kunnen geven van wie dit exemplaar was, neem maar mee en laat het van voor tot achter op vingerafdrukken onderzoeken en als er ergens toch notities bij gemaakt zijn laat het handschrift dan met dat van Merlijn en dat van Margreet vergelijken”.
Ze besloten ook hier het zoekwerk verder aan de specialisten te laten en terug te keren naar het bureau waar ze met wat ze tot nu toe wisten de beide dames maar eens aan een steviger verhoor wilden onderwerpen.
© Frans54. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust geheel op toeval.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten