maandag, augustus 18, 2008

Reanimatie. (+updates)

Opa zit sinds het overlijden van Oma in een verzorgingstehuis. Niet dat hij er nu zo slecht voorstaat, maar op het gebied van huishouden is hij een nul. Bovendien is hij door een bedrijfsongeval 30 jaar geleden erg slecht ter been.

Vandaag viert Opa zijn 70e verjaardag. Kinderen, klein- en achterkleinkinderen vullen de recreatieruimte met gelach, gegil en veel pakjes. Opa gaat steeds witter zien en zegt nog tegen zijn dochter "het is me wat te druk". Plotseling zakt Opa opzij in zijn stoel.

Het is maar een geluk bij een ongeluk dat Opa in dat verzorgingstehuis zit, hulp is nabij. Maar wat vreemd? Niemand doet iets. Er wordt gepraat, iemand haalt een map en kijkt daar in. Dan draait het hoofd van de afdeling zich naar de familie. "Helaas, wij kunnen niets meer doen. Als het gisteren was gebeurd was het iets anders geweest, maar hij is nu zeventig hè. En hij heeft geen verklaring ingevuld dat hij wil leven".


Een onzinnig verhaal? Toch is dit waar het CDA nu tegen ageert. Ook de rest van de Kamer blijkt het er niet mee eens te zijn en vraagt minister Klink om opheldering. In een verzorgingstehuis in Amersfoort is een stop gezet op het reanimeren van 70-plussers. En nog gekker: eigenlijk is dat niet iets nieuws, in verpleegtehuizen blijkt dat al langer de gang van zaken te zijn. Tenzij iemand nadrukkelijk heeft aangegeven gereanimeerd te willen worden is het daar al regel dat 70-plussers niet gereanimeerd worden. Tegen die gang van zaken in verpleegtehuizen heb ik het CDA nooit horen protesteren. Maar nu ook een verzorgingstehuis hiermee begint heet het ineens ernstige leeftijdsdiscriminatie.

Wat mij betreft is het dat ook, en dan niet alleen in verzorgingstehuizen maar waar dan ook waar dit plaats vind. Dat een medische afweging wordt gemaakt over het nut van reanimatie waarbij ook gekeken wordt naar de schade die dat kan veroorzaken kan ik nog enigszins billijken. Maar daarvoor een strikte leeftijdsgrens instellen is wat mij betreft toch echt te zot voor woorden.

Overigens geeft het Amersfoortse verzorgingstehuis als reden voor de stop dat "reanimatie bij 70-plussers zo schadelijk is, dat de levenskwaliteit ernstig kan verminderen".


Ik vraag me af of ze er wel eens bij stil hebben gestaan wat niet reanimeren voor de kwaliteit van leven doet?

Update: de commotie die deze stop veroorzaakte heeft er inmiddels toe geleid dat het betreffende Gasthuis besloten heeft vooralsnog ouderen wel te blijven reanimeren. De directie verwacht wel dat dit beleid uiteindelijk toch ingevoerd zal worden.

Update 2: net de directeur van dat tehuis gezien in Knevel en van den Brink. Hij bracht het leuk maar probeerde toch vooral zijn eigen straatje schoon te vegen en iedereen ervan te overtuigen dat ze toch echt heel zorgvuldig te werk gingen. Een punt dat wat in de lucht bleef hangen was echter dat ze wel een brief hebben rondgestuurd onder de bewoners waarin het punt dat bij reanimatie bij ouderen erg vaak schade ontstaat die de kwaliteit van leven ernstig verminderd (wat trouwens door diverse deskundigen wordt bestreden) wel erg nadrukkelijk aanwezig was. Dat men daarmee in feite tegen die mensen zegt "ik zou het maar niet doen" leek niet echt door te dringen. Bovendien blijft, hoe zorgvuldig ze het ook (denken te) doen, dat iemand die niet nadrukkelijk heeft verklaard te willen leven automatisch het etiket krijgt "niet reanimeren".

Geen opmerkingen: