Nee, terwijl ik gisteren bezig was de bloembakken te vullen met een euro of veertig aan geraniums, lobelia's, vlijtig liesjes, afrikaantjes en meer van dat fraais zag ik weer eens een vlindertje vliegen. Een wit vlindertje dat er in de vlucht al wat anders dan andere uitzag.
Nu zijn witte vlindertjes bijna allemaal bijzonder ongedurig en blijven ze zelden ergens langer zitten dan een paar tellen, maar dit exemplaar bood me toch de kans hem van wat dichterbij te bekijken. Het bleek een vlindertje dat ik al een aantal jaren nauwelijks meer gezien heb in mijn woonplaats: een oranjetipje.
Omdat het een geduldig beestje bleek te zijn kon ik er ook nog twee foto's van maken. Door de wind die de pinksterbloem (die trouwens dit jaar zijn naam geen eer aan doet want al voor Pasen stonder er her en der al vele in bloei)waarop hij een rustplaats had gezocht nogal in beweging hield is zelfs de beste van de twee niet 100% scherp. Kans om een betere foto te maken kreeg ik echter niet meer: het beestje besloot zijn gebruikelijke drukke gedrag weer te gaan vertonen en vloog even later weg naar de tuinen van de buren.
Bij gebrek aan beter zullen jullie het dus met onderstaande foto moeten doen.
Hoewel ik nog niet veel vlinders heb gezien gaat het tot nu toe dit jaar al een stuk beter dan vorig jaar, na de citroentjes en koolwitjes is dit de derde soort al die ik in mijn tuin aantref. Hopelijk is dit het begin van een goed vlinderjaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten