Dat werd dus glibberen op de terugweg: iemand had verzonnen dat het een leuk idee was om allemaal wit spul op de grond te strooien. In het midden van de weg was wel een spoortje schoongereden, maar de fietsstrook was een witte vlakte. Het leek me niet zo slim om op een weg waar veel automobilisten abusievelijk denken dat vijftig de minimum snelheid is midden op de weg te gaan rijden, dus werd het door de sneeuw (want dat was het) terug naar huis ploeteren.
Waar ik gelijk mijn camera heb gepakt om direct even wat foto's te maken. Door te weinig licht had de camera wat moeite met scherpstellen, maar deze heb ik alvast maar, morgenochtend kijk ik wel verder, dan zijn mijn eigen banden- en voetsporen vast ook weer verdwenen want het sneeuwt nog steeds zachtjes door zoals op de foto's ook te zien is.
Het is een prachtig gezicht deze witte wereld, maar hadden ze nu niet net nog even kunnen wachten tot ik al weer thuis was?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten