Omslag.

Toen ik vanmorgen wakker werd zag het er buiten heel anders uit dan gisteren. Het was duidelijk minder koud, stevig bewolkt en heiïg en zelfs de sneeuwbulten leken al wat in te zakken. In de loop van de dag werd dat laatste steeds duidelijker en tegen de muur begonnen zelfs wat tegels die dagenlang aan het zicht onttrokken waren weer zichtbaar te worden. Zo merk je eigenlijk pas goed hoeveel warmte een huis nog afgeeft ondanks alle isolatie. De sneeuw bleef vandaag beperkt tot een paar verdwaalde vlokken tegen het einde van de ochtend.

Niet echt uitnodigend om nog meer foto's te maken dus de foto's bij dit log zijn allemaal van gisteren.

Nee, dan gisteren. Toen ik het gordijn opentrok keek ik naar een heldere lucht met een fraai opkomend zonnetje.

De tuin in kijkend ontdekte ik vervolgens dat ik weer aan het scheppen mocht, in de loop van de nacht was er weer het een en ander gevallen en het tuinpad dat ik al zo vaak leeg had geschept was weer geheel verdwenen. Dat heb ik maar zo gelaten: donderdag had ik de sneeuwschep, de bezem en de zak met volièrezand al uit de schuur gehaald en ik had ondertussen al genoeg fietsers pogingen zien doen hun botten te breken om niet al te veel belang meer te hechten aan de bereikbaarheid van mijn fiets.


De hoeveelheid sneeuw die zich op de rododendrons verzameld had was inmiddels zo groot geworden dat er lawinegevaar dreigde: er begonnen zich duidelijke gletsjerspleten af te tekenen.

De ijspegels die zondag nog aan de vensterbank hingen waren inmiddels ook verdwenen. Maar niet getreurd: aan diverse dakgoten hingen nog genoeg ijspegels om wat fraaie foto's te maken. Deze ijspegels bleken vandaag zelfs nog langer geworden en sommigen waren wel ongeveer een meter lang. In de loop van de middag zijn ze echter bijna allemaal naar beneden gekomen. Ik zou niet graag degene zijn die er op zo'n moment net onderdoor liep, volgens mij kreeg je dan toch een paar kilo ijs op je bovenkamer en er lijken mij gezondere manieren om het hoofd koel te houden.