Hij staarde naar het beeldscherm en werd steeds kwader. Hoe haalde zo’n linkse stomkop het in zijn botte hoofd zo af te geven op hun leider. Dat hij niet snapte wat er allemaal aan de hand was, nou dat was nog tot daar aan toe, sommige mensen zijn nu eenmaal te stom om na te denken, dat kun je ze vergeven.
Maar dit? Hun leider afkraken, zijn plannen belachelijk maken, zich zelfs hardop afvragen of de vrijheid van meningsuiting hier niet zijn doel voorbij schoot? Hij schoot zelf zijn doel voorbij, vrijheid is vrijheid dus hun leider mocht alles zeggen wat hij waar dan ook van dacht. Laat die vent zijn kop houden.
En dat allemaal natuurlijk nog lekker anoniem ook, op een weblog onder een schuilnaam. Want Johan was natuurlijk niet zijn echte naam maar een verzinsel om ongestoord zijn gang te kunnen gaan. Kijk hij schreef zelf ook onder zijn nickname, maar die was in de hele beweging bekend dus daar was niets geheimzinnigs aan. Zo iemand misbruikte echter het internet door zichzelf achter een verzonnen naam te verschuilen.
Hij zocht in het profiel en printte de foto uit, prikte die vervolgens op het dartbord en reageerde zich eens stevig af. Het luchtte hem wat op, maar echt zoden aan de dijk zetten deed het natuurlijk niet, die zak merkte daar niets van, wist er zelfs niets van.
In de beweging zaten echter genoeg jongens die wat handiger met internet waren dan hij. Als die een website, een weblog of een e-mailadres hadden konden ze iemands complete doopceel inclusief echte naam en adresgegevens binnen de kortste keren tevoorschijn toveren.
Hij glimlachte. Dat was natuurlijk dé oplossing. Hij ging een verwijzing naar dit bericht plaatsen op de site van de beweging. Eens zien wie er dan het laatst lachte.
(WE-300 is een schrijfinitiatief van/bij Plato waar je de spelregels en ook de andere verhalen over dit onderwerp kunt vinden.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten