= = = = = = = = =
Hij keek nog eens in de doos. Ooit zou hij het moeten loslaten.
Ze hadden samen zoveel mooie momenten beleefd. Samen eten, zij aan de ene kant van de tafel, hij aan de andere. Samen op het terras zitten, genietend van de zonsondergang.Soms had ze er bij gezongen.
De herinneringen tolden door zijn hoofd.Herinneringen aan hoe ze op zijn pad was gekomen die dag. Nat, verfomfaaid had ze stil in een hoekje gezeten. Hij was op slag van haar gaan houden, had haar liefdevol in zijn huis en zijn leven opgenomen, haar liefdevol verzorgt.
Langzaam was ze er bovenop gekomen, was steeds levenslustiger en vrolijker geworden. Ze had zijn grauwe vrijgezellenbestaan opgefleurd met haar aanwezigheid, voor vrolijkheid in huis gezorgd.
Maar aan alles komt een eind had hij in de loop van zijn leven geleerd.
Alles wat overbleef waren herinneringen. Herinneringen aan een mooie tijd. Misschien dat hij haar af en toe nog zou zien, maar de grauwheid zou ongetwijfeld weer terugkeren in zijn bestaan, het was voorbij.
Hij schudde zijn hoofd. Liep de tuin in. Eerst maar eens wat wormen steken, even de gedachten verzetten. Toen hij weer naar binnen liep met het bakje wormen had hij een besluit genomen. Het was tijd.
Hij zou haar loslaten, vandaag nog. Hij keek nog eens in de doos. Zette het bakje met wormen neer en glimlachte. Hij had vrede met zijn besluit.
Het ooit zo door een kat mishandelde vogeltje hipte ongeduldig op en neer en spreidde haar vleugeltjes.
De opdracht voor deze WoW is te vinden bij Aline
Geen opmerkingen:
Een reactie posten