zaterdag, april 10, 2010

Lust rum.

Uh, niet dus. Ik was altijd meer van de whisk(e)ys. En inderdaad was. Op motortreffens en bij andere al dan niet feestelijke gelegenheden heb ik genoeg naar binnen laten glijden om een alleraardigst zwembadje te vullen en van wat dat wel niet gekost heeft had ik dat ook nog kunnen laten aanleggen met geld over voor nog jaren onderhoud (tja, mijn voorkeur ging nou niet bepaald uit naar de goedkopere varianten, die waren wat mij betreft bedoeld om in de cola te gooien). Dus toen bleek dat de medicijnen die ik na de transplantatie moet slikken en alcohol bepaald geen vriendjes zijn, van één alcoholische versnapering kan ik al een koppijn krijgen waar een kater van vijf liter goedkope wijn een puntje aan kan zuigen, leek het mij een goed idee om er dan maar definitief een punt achter te zetten. Ik mijd tegenwoordig zelfs rumbonen en toetjes met drank er in verwerkt.

Over die koppijn bij combinatie met alcohol is trouwens in de bijsluiters of elders niets te vinden dus echt wetenschappelijk onderbouwt is mijn mening daarover niet, maar ik ga er van uit dat de medicijnen die via de lever afgebroken moeten worden en waarvan de waardes in het bloed wel eens van slag zouden kunnen raken door de combinatie met eveneens door de lever af te breken alcohol daar verantwoordelijk voor zijn.

Maar we dwalen af. De typefout gaf een opmerkelijk effect en daarmee een reden dit logje wat langer te maken dan één zin. Dus ben ik maar "vergeten" die overtollige spatie weg te halen. Zoals ik ook vergeten ben in februari melding te maken van het vijfjarig bestaan van dit blog. En inmiddels heb ik ook het bereiken van 75.000 bezoekers alweer zonder enig feestelijk vertoon laten passeren. Wie het nog wil vieren gaat zijn gang maar: in de keuken staat een mand vol zelf en vanmorgen vers gebakken (krenten)broodjes en drankjes staan in de koelkast (waarom zou ik thuis mensen gaan bedienen terwijl je in winkels nog nauwelijks ergens bediend wordt nietwaar).

Geen opmerkingen: