Wat vliegt de tijd.

Al weer een week verder en helemaal niet toegekomen aan het schrijven van nieuwe logjes. Met het bijlezen ben ik onderaan mijn bloglijst begonnen en alle blogs waar de recentste post ouder waren dan een week heb ik inmiddels gehad. Toch maar wat meer tijd voor maken: nu komen de mensen die wat vaker iets schrijven en waar ik dus meer achterstand heb opgelopen.

Dat de tijd vliegt blijkt ook wel uit het feit dat de reünie waar ik half september naar toe was inmiddels ook al drie weken geleden is. Het ging om de reünie van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (NJN) waar ik in mijn jeugd lid van was. Een vereniging voor jongeren van (toen) 12 tot 23 jaar (inmiddels is dat verhoogd naar 25 jaar) die geïnteresseerd zijn in de natuur en alles wat daarmee samenhangt. De vereniging bestaat uit verschillende districten/regio's met ieder een aantal afdelingen die excursies organiseren naar interessante natuurgebieden, tijdens schoolvakanties kampen organiseren en vaak ook lezingen en dergelijke. Alles om de interesse in, liefde voor en kennis van de natuur te verbeteren.

Tijdens de reünie werden herinneringen opgehaald, foto's, dia's en films bekeken, er werd muziek gemaakt, gezongen en er werd gevolksdanst (in het jargon van de jeugdbonders heet dat overigens "hupsen", zoals er binnen de bond wel meer voor buitenstaanders onbegrijpelijke namen gebruikt worden voor diverse zaken).
De huidige leden die het hele weekend zouden blijven hadden hun tentenkamp opgeslagen in de achtertuin van de Hogeschool van Hall Larenstein in Velp, welke een groot deel van het gebouw en het terrein beschikbaar had gesteld, terwijl de oud leden (in het eerder vermeldde jargon "oude sokken" geheten) alleen op zaterdag welkom waren zodat de jeugd de rest van het weekend had om zich naar hartelust en ongestoord te misdragen.

Tijdens de reünie ontmoette ik onder de vijf- a zeshonderd oud leden een flink aantal mensen die in mijn tijd lid waren en na het genieten van de taart ter gelegenheid van het 90-jarig bestaan van de jeugdbond werd er dan ook heel wat bijgepraat.

Ook hier bleek mij weer dat de tijd vliegt: verschillende mensen begonnen er in mijn ogen knap oud uit te zien (waarop ik mij realiseerde dat dit in de ogen van velen van hen vermoedelijk ook voor mij gold) en een klein aantal bleek inmiddels al niet meer onder ons te zijn. Ik wil mensen die hun jeugdige zelfbeeld zeer op prijs stellen dan ook ernstig ontraden reünies te bezoeken.

Na een gezellige dag was het om acht uur 's avonds tijd om de treinreis terug naar Drachten te aanvaarden. Daarmee mistte ik wel het sluitstuk van de dag (het optreden van het reünie-orkest) maar er zat weinig anders op: een trein later leverde een verlenging van de toch al lange reistijd met nog eens een uur op en een rondreis door half Friesland met een van de laatste bussen. Voor sommige bestemmingen is het openbaar vervoer niet echt ideaal (meestal ontlopen de reistijden met eigen of met openbaar vervoer elkaar niet zo heel veel, maar in dit geval had ik met een auto heen en weer kunnen reizen in de tijd die bus en trein voor een enkele reis nodig hadden). En nu maar wachten op de volgende reünie: waarschijnlijk over vijf jaar.