Hij trapte het gas in tot de plank. Niet dat het veel uithaalde, maar alle beetjes hielpen. Hij scheurde een bocht om. Nou ja, scheurde? Nog geen piepje van de banden, het enige dat piepte was de V-snaar.
Mooi aanbod was dat van Pa. Als hij zijn diploma en zijn rijbewijs haalde zorgde die wel voor een auto. Moest je zien waar hij nu mee opgescheept zat. John verdween al om de volgende bocht met rokende banden en een uitbrekende achterkant.
Pa had het leuk gebracht, maar het sloeg natuurlijk nergens op. Hij had een rijbewijs. Met dat rijbewijs had hij toch bewezen dat hij kon rijden, dan mocht hij toch ook wel een fatsoenlijke auto verwachten?
Een Golf of zo, iets sportiefs in ieder geval. Met dit koekblik kon hij zich nauwelijks vertonen bij zijn vrienden. Een babe-magnet was het natuurlijk al helemaal niet. Wat had Pa in vredesnaam gedacht toen hij hem de sleutels voor deze twaalf jaar oude Seat overhandigde? Dat hij in gejuich uit zou barsten?
Hij had het helemaal gehad met dit lijk. Hij scheurde weer weinig spectaculair een bocht om en ging boven op de remmen staan.
Een flard rook, of was het stoom, dreef voorbij. Over de weg rolde een bierblikje. Terwijl deuren openvlogen en mensen verschrikt naar buiten kwamen zat hij met witte knokkels en over zijn hele lijf trillend achter het stuur.
Hij hoorde weer de woorden van Pa: “Leer jij nu eerst maar eens om echt auto te rijden”.
Dit verhaal werd geschreven in het kader van WoW. WoW staat voor Write on Wednesday. Hiervoor verschijnt iedere 14 dagen een nieuwe opdracht bij Aline, waar je ook de linkjes naar andere verhalen naar aanleiding van deze opdracht vind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten