woensdag, juli 06, 2011

Cricket.

Waarom ze een sport waarbij met een buitenmodel broodplank getracht wordt een bal weg te meppen voordat die een moeizaam opgebouwd staketsel van stokjes omver haalt genoemd hebben naar een onschuldig klein beestje dat sinds gisteren rustgevende geluiden in mijn tuin zit te maken is mij niet geheel duidelijk. Duidelijk is wel dat dit een nieuwe soort in mijn tuin is. Sprinkhanen (meestal in diverse larvestadia) heb ik elk jaar wel in de tuin, maar krekels had ik hier nog nooit eerder gezien of gehoord.

Na een moeizame start begint het trouwens ook met de andere insecten in de tuin wat beter te worden. Eerder deze week weer eens een gewone oeverlibel (die komt eens in de paar jaar langs, dus kennelijk toch niet zo heel gewoon hier in de wijk), een atalanta (de eerste van dit jaar), een vrouwtje azuurwaterjuffer, een boomblauwtje en een bont zandoogje in de tuin. Tot nu toe bleef het dit jaar vooral bij de verschillende soorten witjes.

Ook de planten in de tuin zijn inmiddels het vreselijk droge voorjaar te boven en er staat weer van alles in bloei. Veel eenjarigen ook, waaronder een aantal waar ik geen omkijken naar heb: die zaaien zich zelf uit en verschijnen ieder jaar geheel automatisch her en der in de tuin waarna het alleen een kwestie is van weghalen of verplaatsen wat op plekken staat waar het niet gewenst is.

Een voorbeeld hiervan is de goudsbloem. Die er als je er even goed naar kijkt een stuk interessanter uitziet dan je in eerste instantie zou vermoeden. Een andere zelfredzame plant is er een waarvan ik de naam niet ken. Mijn moeder noemde hem scheefbloem, maar dat is een vaste plant en dat is dit niet. Wel lijken de bloeischermen wel wat op die van de scheefbloem, alleen ken ik die alleen in wit en varieert van dit plantje de kleur van wit via alle mogelijke schakeringen blauw/roze/lila tot paars. Met dank aan Hanny: er blijkt dus toch een eenjarige scheefbloem te bestaan: Iberis umbellata. En die heb ik dus in de tuin staan.

Het muurtje rond de rotstuin is inmiddels een jaar of 25 oud en redelijk verweerd. Het vormt al jaren een goede vestigingsplaats voor diverse (korst)mossen en dit voorjaar bleek het ineens een nieuwe bewoner er bij te hebben gekregen: ik ben niet zo thuis in mossen maar zou dit bekertjesmos noemen. Maar als iemand dat kan bevestigen of er een andere naam aan plakken hoor ik het graag.

De groentetuin heeft de droogte eerder dit jaar ook overleeft en hoewel alles wat later is dan andere jaren heb ik inmiddels al diverse maaltjes sperziebonen verorberd en me ook de radijsjes, tuinkers en de eerste courgettes goed laten smaken. Vandaag was het dan de beurt aan de tuinbonen. Nog erg jonge tuinbonen, maar hoewel je meer bonen nodig hebt om na het pellen een maaltje over te houden heb ik die toch het liefst. Die dingen ter grootte van een damschijf die je meestal in die potten bij de supermarkt ziet mogen ze van mij houden. Ik heb er een fraaie gehaktbal bij gefabriceerd en het geheel gecompleteerd met een hoeveelheid gebakken nieuwe aardappel krieltjes (geborsteld en in de schil gebakken en opgediend met een klontje knoflookboter en wat zeezout).

Geen opmerkingen: