Hij keek op zijn horloge. Vervolgens op het bord boven zijn hoofd. Dat meldde nog steeds “vertraging 10 minuten”. Die mededeling stond er nu al een half uur. Krakend kwam de omroepinstallatie tot leven. Een luide fluittoon gevolgd door een stem die vertelde “..standigheden geen treinverkeer mogelijk. Er zullen *piep* mogelijk bussen worden ingezet”.
Nou lekker dan. Hij was de hele dag al met voorbereidingen bezig geweest. Had met veel moeite zijn medebewoners zover gekregen dat hij twee uur lang de keuken helemaal voor zichzelf zou hebben. Had opgeruimd, ook in de tuin. De hele keuken schoongemaakt.
Alles moest perfect zijn vanavond. Hij had boodschappen gedaan. Een bloemetje. Een goed stuk vlees dat nu in een marinade lag. Het merk wijn dat zij zo lekker vond gehaald. Het had hem bijna zijn hele weekgeld gekost, maar dat was het hem wel waard. Lampen en meubilair had hij eindeloos verplaatst zodat het er zo gezellig mogelijk uit zag. Dit was een belangrijke gebeurtenis, er mocht gewoon niets mis gaan.
En dan nu dit. De mededeling werd herhaald. Nu hoorde hij dat het inzetten van bussen “zo spoedig mogelijk” zou gebeuren, maar hoe spoedig dat dan was werd er natuurlijk niet bij verteld. Hij zou weer moeten smeken om de keuken wat langer vrij te houden.
De sfeer zou natuurlijk al direct anders zijn dan hij zich had voorgesteld. Zo’n vertraging ging je niet in de koude kleren zitten, dat ging hij merken aan haar stemming. Zijn mobieltje begon een vrolijk deuntje te spelen. Dat moest zij wel zijn.
Toen hij opnam klonk haar stem aan de andere kant van de lijn. Geïrriteerd. “Dit is geen doen, het gaat nog minstens een half uur duren. Ik kom wel een andere keer. Dag lieverd”.
Hij wilde protesteren, maar zijn moeder had al opgehangen.
WE-300 is een initiatief van Plato waarbij het de bedoeling is een verhaal van precies 300 woorden te schrijven (WE-300 = Woord exact 300). Bij hem vind je ook de opdracht en linkjes naar de verhalen van andere deelnemers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten