zondag, april 08, 2012

Een keurige zwerver.

Mijn doktoren zouden ernstig aan mijn gezonde verstand gaan twijfelen als ik zelf een kat in huis haalde. Vooral het schoonmaken van de kattenbak wordt gezien als een bezigheid waar je je gezien de immuunsuppressie maar beter niet mee bezig kunt houden.

Dus doe ik het al jaren met een aanloopkat. Eerder was dat Zwarte/Malle Piet. Die kennelijk wel een eigen huis had want dagelijks op een vaste tijd aan kwam lopen en op een vaste tijd weer vertrok. Die vaste tijden correspondeerden waarschijnlijk niet toevallig met wat voor de meeste mensen een werkdag is. Later is hij/is zijn personeel verhuisd waarna hij zich nog een enkele keer liet zien maar nu toch definitief vertrokken lijkt. Ik weet trouwens wel dat het goed met hem gaat: ik kom hem nog met enige regelmaat tegen op anderhalf a twee kilometer van mijn huis, waar hij kennelijk nu genoeg gewend is om niet meer naar zijn oude stekje terug te wandelen.

Hij werd opgevolgd door Scharminkel. Een echt zwervertje dat er in eerste instantie uitzag als een gratenpakhuis op vier magere pootjes. Inmiddels luistert ze (meestal niet) naar de naam Poesebeest. Aan mij is ze volledig gewend en ze komt zelfs wel eens op de bank naast mij liggen en laat zich graag uitgebreid aanhalen: zolang je dat maar wel met één hand doet want twee handen wordt toch wat te griezelig. Datzelfde geldt voor vreemde mensen(zelfs de huishoudelijke hulp die toch elke week hier komt is reden om snel naar buiten te willen).

Zodra ze beweging in huis ziet (of hoort?) staat ze voor het raam om binnengelaten te worden. Overdag maakt ze af en toe een ommetje maar komt ook iedere keer weer terug, maar 's avonds als ik het tijd vind om op bed te gaan heeft ze daar alle begrip voor en loopt ze zonder protesten naar buiten. Dat ze niet op tafel of op het aanrecht mag komen is haar ook geheel duidelijk en de meeste tijd houdt ze zich daar ook keurig aan.

Een kattenbak heb ik voor haar niet nodig: ze geeft keurig aan als ze naar buiten wil (de toon van haar miauwen is op zo'n moment duidelijk anders dan op momenten dat ze van mening is dat er nog wat eten in haar bakje moet).

Vandaag bleek ze echter een nog keuriger poes dan ik dacht: op een gegeven moment sprong ze uit de vensterbank, keek mij indringend aan en verdween met een merkwaardig klagerige mauw naar de achterdeur. Zodra ik die opendeed vloog ze naar buiten. En bleek ze kennelijk iets gegeten te hebben dat haar niet goed beviel: ze was nog maar nauwelijks de deur uit of ze begon heftig te kokhalzen en deponeerde haar maaginhoud op de tegels.

Dat is toch wel heel erg netjes van zo'n zwervertje: ik ken katten die van jongs af aan huiskat zijn geweest maar niet het benul zouden hebben om hiervoor naar buiten te gaan. En al helemaal niet om het nog even in te houden tot ze inderdaad buiten waren.

5 opmerkingen:

Hanny zei

Een zeer net zwervertje! Zoiets hebben onze katten nog nooit gepresteerd.

annespike.nl zei

Wel makkelijk zo dat je een kat in huis kan hebben. Wel de lusten niet de lasten... :-) Netjes gedaan van het beestje. :-)

Molly zei

Nou zeg Frans, wat heerlijk zo'n kat die alles aangeeft!

Anoniem zei

O leuk verhaal, een paar jaar geleden liep een kleine kitten achter me aan en die noemde ik ook 'poezebeest' . Alleen toen ik hem 's avonds oppakte zaten mijn beide ogen dicht, dus ik kan er niet meer tegen. Gelukkig heeft ie wel een goed tehuis gekregen nadat allerlei oproepen of er een eigenaar geen resultaat hadden.
gewoonanneke.wordpress.com

Anoniem zei

leuk hoor. :)
ctje