(Over ziek zijn en al wat daar, eventueel vaag, mee samenhangt)
Even tussendoor: de stand van zaken..
Op 18 februari verscheen bij Cinner een update over mijn recentste controle waaruit nu wat nieuwe ontwikkelingen volgen.
Alle uitslagen waren toen goed. Longfunctie was nog steeds gelijk. Nierfunctie idem. En uit de stapel buisjes met bloedmonsters kwam ook niets bijzonders.
Maar men wilde me toch weer een keer naar de neuroloog sturen. Dat is al eerder gebeurd. Ik had namelijk wat klachten zoals dingen omstoten of ernaast grijpen, tijdens het lopen af en toe naar rechts afwijken, concentratieproblemen e.d.
Daar waren meerdere verklaringen voor mogelijk: het kon deels aan mijn oogklachten liggen (rechts zie ik maar 30%), het kon door de medicijnen komen, of er was een neurologisch probleem.
Vervolg:
De conclusie van de neuroloog was na diverse bezoeken en een dagje onderzoeken: “patiënt heeft duidelijke klachten. Zijn concentratie wordt snel verstoord. Uit de onderzoeken is echter niet gebleken dat er een neurologische oorzaak voor de klachten is”. Leuk natuurlijk: tussen mijn oren zit, in ieder geval mechanisch, niets verkeerd. Maar daarmee zijn de klachten natuurlijk niet weg. Omdat mijn oogklachten niet zomaar te verhelpen zijn en het stoppen met de medicijnen ook geen optie is moet ik er maar mee leren leven.
Mijn klachten over bovenmatig slapen en regelmatig onbedoeld in slaap vallen als ik even ontspan worden echter steeds erger. Hoewel dat ook door de medicijnen zou kunnen komen is er ook een mogelijkheid dat dit door “slaapapneu” veroorzaakt wordt.
Het beroerde is dat ik zoveel medicijnen gebruik dat vrijwel elke klacht die ik krijg wel in een of andere bijsluiter staat vermeld. Maar dat betekent natuurlijk niet dat het ook daardoor komt. Dat lijdt dus geregeld tot “uitsluitings-onderzoeken”.
Vandaag ben ik naar die neuroloog geweest, na een hele partij vragen en wat onderzoek (waarbij en passant bleek dat de kniereflex aan beide zijden verminderd is en dat gevoel bij linkerenkel zwakker is dan rechts) kreeg ik te horen dat ik op 13 april terug mag komen voor een “polysomnografie”.
Nu hoor ik jullie al denken “wat is dat nou weer”. Een stukje uit de meegekregen toelichting dan maar (dat is in het AZG vrijwel altijd prima geregeld): Voor dit onderzoek krijg ik een aantal elektroden op hoofd, gezicht, borst en benen. Verder ademhalingsmeters om borst en buik en onder de neus. Een zuurstofmeter om de ringvinger. Tenslotte een snurkmeter op de hals. Dit alles wordt aangesloten op een kastje op de borst. Vervolgens wordt dit kastje aangesloten op de recorder, die over de schouder gedragen kan worden of naast het bed gezet. Hiermee mag ik dan 24 uur als een mislukt prototype voor een robot rondlopen.
Gedurende die tijd mag ik niet douchen, baden of sporten en geen kauwgom kauwen. Tevens moet ik een dagboek bijhouden van alles wat ik doe, hoe laat ik naar bed ga en hoe ik geslapen heb.
Ik vraag me alleen af of ik zo beplakt en behangen met draden en apparatuur wel zal slapen en of ze zo wel een beeld krijgen van mijn “normale" slaappatroon. Maar ze doen dit vaker en ik ga er maar van uit dat ze weten wat ze doen.
Op 10 mei mag ik dan terugkomen voor de uitslagen.
Naar aflevering -1-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten