Soms valt het mee
De volgende bekeuring heb ik ook weer voor laten komen. Het was nog steeds met de 69S en inmiddels zat ik in Assen in militaire dienst. Toen ik de eerste keer in Assen aankwam had ik bij de wacht gevraagd waar ik de motor moest parkeren, een motor mag tenslotte niet in parkeervakken en om hem op een terrein waar tanks e.d. rondcrossen maar ergens neer te zetten leek me ook niet verstandig. Ik kreeg te horen dat ik hem maar in of naast een fietsenstalling moest zetten. Dat had ik dus een paar maanden lang gedaan zonder dat er iets van gezegd werd tot er plotseling een oproep opzat om bij de marechaussee te komen praten.
Vervolg:
Daar stond men er op, ook na het aanhoren van mijn verhaal, een bon voor foutief parkeren uit te schrijven. Toen ik bij de militaire rechter verscheen en het verbaal werd voorgelezen bleek dat men mij beschuldigde van het verkeerd parkeren van een vierwielig motorvoertuig. Dit had een manier kunnen zijn om van de bon af te komen maar ik vond principieel (heb ik af en toe last van) dat ik geen bon hoorde te krijgen voor het opvolgen van de instructie van de officier van de wacht en stond dus toe dit ter zitting te corrigeren.
Ik kreeg uiteindelijk grotendeels mijn gelijk: de rechter vond ook dat in dit geval het mij niet aan te rekenen was dat de motor verkeerd geparkeerd stond, verklaarde mij weliswaar schuldig (de motor stond toch verkeerd) maar dan zonder strafoplegging. (zoals al eerder gezegd, ik heb op dit gebied nogal eens gemazzeld).
Ook de laatste bekeuring die ik op de motor kreeg (netjes hé 4 bekeuringen in 21 jaar – niet dat ik nou altijd zo rustig reed maar als je vroeg genoeg leert om vooral goed op te letten kan je een hoop financiële en andere schade voorkomen) liep voor de officier ook weer op niets uit.
Ik had bij nadering van een wegversmalling nog even gauw een drietal vrachtwagens ingehaald. Toen ik de laatste voorbij was zag ik in de berm een Volvo stationwagen staan. Ik was dan ook niet echt verbaasd toen ik enige tijd later een bekeuring op de deurmat vond. Wel echter over de reden waarom ik bekeurd was: men had duidelijk niet op snelheid staan controleren en stuurde mij een bekeuring voor het inhalen waar dit krachtens bord nr… niet was toegestaan.
Dit bord gold toen echter nog alleen voor voertuigen op meer dan twee wielen en ik heb nog even geteld maar kon er onder de 80RT toch echt maar 2 vinden. Bon dus teruggestuurd met de mededeling dat de betreffende overtreding met het desbetreffende voertuig nooit gemaakt kon zijn aangezien dit bord voor dit soort voertuig niet gold. Nooit meer iets van gehoord.
Als men zo slim was geweest om mij een bon te sturen voor bv gevaarlijk inhalen had ik weinig in kunnen brengen: aanvoeren dat het inhalen niet gevaarlijk was omdat ik met 120, tegen 70 kmh voor de vrachtauto’s, ruimte genoeg had om in te halen had misschien een leuk idee geleken, maar ik denk dat de officier weinig moeite zou hebben gehad de rechter ervan te overtuigen dat inhalen met 120 waar 70 geldt gevaarlijk is.
Mijn enige andere bekeuring kreeg ik jaren later met de auto omdat ik ’s nachts om drie uur 107 had gereden tussen Emmeloord en Lemmer waar maar 100 is toegestaan. Ze hebben gelijk, het mag niet, maar een beetje kinderachtig heb ik dit soort bekeuringen altijd wel gevonden.
Verder heb ik zoals al eerder gememoreerd meestal mazzel gehad. Zoals op de afsluitdijk waar ik ’s nachts om een uur of 2 vrolijk 120 reed met de R80RT met aanhanger toen er achter mij twee lichten opdoken. Deze splitsen zich uiteindelijk waarbij er een achter mij bleef en de ander voor mij ging rijden en allerlei feestverlichting ontstak alsmede een bordje “stop – politie”. Er op vertrouwend dat het laatste waar was heb ik het eerste dus maar gedaan.
De motoragenten vertelden dat ze vonden dat ik wel erg vlot reed met die aanhanger. Me van den domme houden daar trapten de heren niet in. Na me gewaarschuwd te hebben het voortaan vooral wat rustiger aan te doen, bleken ze nieuwsgierig hoe het nu reed met zo’n aanhanger (een eigenbouw, door omstanders meestal als rijdende doodskist beschreven, bakbeest) en hoe hard je daar nou mee kon. Toen ik vertelde in Engeland wel eens 180 gereden te hebben om de ferry te halen wilden ze dat zien met tot gevolg dat we even later richting Zürich scheurden met 180 op mijn teller (zal in werkelijkheid dus wel iets minder geweest zijn)
Toen zij afsloegen gebaarden ze naar me dat het nu wel weer wat rustiger mocht, maar aangezien ik de kans dat er zo laat nog veel meer politie rond reed niet zo hoog inschatte ben ik in een toch alleszins behoorlijk tempo naar huis gereden.
Mogelijk omdat ik me had aangewend weliswaar vlot maar niet extreem te rijden en geleerd had om goed op te letten zodat ik politie in het algemeen net zo snel in de gaten had als zij mij, wat door hen meestal wordt gezien als een punt in je voordeel,en doordat de nieuwsgierigheid naar die motor met aanhanger het soms won van de aandrang een bon uit te schrijven ben ik in de loop van de tijd nog een aantal keren weggekomen met een waarschuwing in plaats van een bon.
Ik zie dat ik alweer meer dan een A4-tje volgekletst heb dus dit lijkt me een goed punt om dit verhaal af te sluiten en de volgende keer verder te gaan.
Denk hier ondertussen eens over na: de meeste verkeersregels zijn er niet om je te pesten maar om te beschermen tegen de puinhoop en ongevallen die ongetwijfeld het gevolg zouden zijn als iedereen maar doet waar hij zin in heeft.
Naar aflevering -10-
Geen opmerkingen:
Een reactie posten