Op het bureau gaven ze de spullen af met het verzoek een inventaris te maken en alles te onderzoeken op aanwezigheid van vingerafdrukken en eventuele sporen van bloed.
In de hal werden ze geroepen: “Bezoek voor jullie, kamer 4”. Daar troffen ze Loes aan die met een agente naast zich een slok koffie probeerde te nemen. Toen ze de Bruin zag zette ze het kopje zo snel neer dat het grootste deel van de inhoud op tafel belandde. “Ze willen niks zeggen Merlijn is vannacht niet gekomen in de fabriek zeggen ze dat hij het was vannacht op het spoor” ratelde ze er als één ononderbroken zin uit.
De Bruin vroeg “het was de bedoeling dat Merlijn vannacht bij U zou komen?”. Ze knikte. Hij stelde nog wat vragen. Zei toen: “Het is nog niet zeker, maar je moet rekening houden met het ergste”. Daarna zei hij tegen de agente “Breng haar straks naar huis en bel haar dokter of familie, blijf er maar bij tot er iemand anders is”.
Terug in de hal werden ze aangesproken door de commissaris. “Ik kreeg net een telefoontje. Je behandeld mevrouw van Horken als een verdachte en hebt ongevraagd spullen mee genomen”. De Bruin schokschouderde “Les één, moordonderzoek, beschouw iedereen als verdachte. Ze had ons zelf binnengelaten en maakte geen bezwaar toen ik zei die spullen mee te nemen”. De commissaris bromde wat, zei toen “Je weet gewoonlijk waar je mee bezig bent. Ze heeft connecties, zet haar niet te veel onder druk”.
(De afleveringen van dit vervolgverhaal worden geschreven in het kader van Write on Wednesday. Iedere overeenkomst met bestaande personen of voorvallen berust louter op toeval. Voor het hele verhaal in de juiste volgorde zie HIER . Is het alsnog of weer lezen van alle eerdere afleveringen wat teveel van het goede dan is ook een korte (circa anderhalf A4'tje) samenvatting beschikbaar. © Frans54)
De opdracht en de spelregels van Write on Wednesday vind je nog steeds bij Marloes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten