In diverse media kwam ik het volgende bericht tegen:
De Tweede Kamer heeft ingestemd met het Wetsvoorstel fraudebestrijding zorgverzekeringswetten. In het wetsvoorstel wordt een identificatieplicht voorgeschreven voor ziekenfondsverzekerden die gebruik maken van medische zorg in een ziekenhuis of polikliniek.
Voor meer zie b.v. het artikel bij Zorgkrant.nl
Nou snap ik best dat mensen die onterecht van de verzekering van een ander gebruik willen maken om bijvoorbeeld hun eigen risico te ontlopen, of om de onlangs ingevoerde no-claim korting te behouden, aangepakt moeten worden.
En er geldt tenslotte toch al een identificatieplicht dus heeft iedereen zijn legitimatie op zak buitenshuis.
En als je binnenshuis een ongeluk krijgt kan je de hulp rustig vertellen waar je beurs met je ID-kaart ligt.
Dus als je na een ongeval bij de eerste hulp wordt binnengebracht moet je niet zeuren als ze je eerst terug naar huis sturen om je paspoort op te halen.
En dat de meeste mensen die proberen op de pas van een ander medische hulp te krijgen dat doen omdat ze geen verzekering af kúnnen sluiten, omdat ze illegaal zijn, of omdat ze als uitgeprocedeerde asielzoeker zelf maar moeten zien hoe ze zich in de tussentijd redden? : Uitsluiten van medische zorg is toch gewoon een mooie manier om ze af te leren hun heil in Nederland te zoeken?
Wat mij betreft dus niet: al zijn ze nog zo illegaal, voor mij valt een menswaardige behandeling van ieder mens, en dat is inclusief noodzakelijke medische behandeling, ook onder “Normen en Waarden”
maandag, februari 28, 2005
zaterdag, februari 26, 2005
Verhalen van een motortoerist -5-
Driemaal is scheepsrecht.
Weer ging het een tijd lang goed, tot ik op een koude ochtend van een koude kermis thuiskwam toen ik op de motor naar het werk reed. In mijn woonplaats en onderweg was nergens iets loos.
Het bedrijf waar ik werkte is gevestigd aan een B-weg waar diverse bedrijven aan liggen die voor bevoorrading en afvoer ontheffing hebben, wat het wegdek niet bepaald te goede komt zodat het altijd verstandig is hier wat rustiger te rijden.
Vervolg:
Dat deed ik dus ook. Halverwege kwam ik twee collega’s tegen die op de fiets voor mij uit reden terwijl een tegenligger naderde. Na gewacht te hebben tot de tegenligger gepasseerd was gaf ik wat gas bij en bezorgde prompt mijn collega’s een doodschrik.
In plaats van normaal op te trekken probeerde het achterwiel ineens het voorwiel te passeren. Die eerste keer kon ik dat nog opvangen, het wiel probeerde toen rechts in te halen, ook dit ving ik op, het wiel probeerde het nog eens links en kreeg toen te maken met de slechte staat van het wegdek, schoot door een kuil, kwam los van de grond, en besloot in de berm te gaan liggen om eens na te denken over wat er mis gegaan was.
Aangezien de rest van de motor en ik aan het achterwiel vast zaten zijn we er maar naast gaan liggen met dezelfde gedachte.
Resultaat: twee collega’s die bleker zagen dan ik. Ik had het allemaal al eens meegemaakt en terwijl het gebeurd heb je niet echt de tijd om na te denken. En als het gebeurd is en je zelf nog heel blijkt te zijn is het niet meer zo nodig om bleek te worden. En U raad het vast al: weer een gedeukte tank en nog wat kleinigheden.
Bij controle van het wegdek bleek hoe verraderlijk dit was: het zag er alleen vochtig uit, maar als je je voet er over schoof bleek er toch een dun laagje half ontdooide rijp te liggen (als je je voet een tweede keer over hetzelfde stukje haalde was het niet glad meer).
Weer wat geleerd: de toestand van de weg voor je eigen huis biedt geen garantie voor de toestand op andere plaatsen!
Naar aflevering -6-
Weer ging het een tijd lang goed, tot ik op een koude ochtend van een koude kermis thuiskwam toen ik op de motor naar het werk reed. In mijn woonplaats en onderweg was nergens iets loos.
Het bedrijf waar ik werkte is gevestigd aan een B-weg waar diverse bedrijven aan liggen die voor bevoorrading en afvoer ontheffing hebben, wat het wegdek niet bepaald te goede komt zodat het altijd verstandig is hier wat rustiger te rijden.
Vervolg:
Dat deed ik dus ook. Halverwege kwam ik twee collega’s tegen die op de fiets voor mij uit reden terwijl een tegenligger naderde. Na gewacht te hebben tot de tegenligger gepasseerd was gaf ik wat gas bij en bezorgde prompt mijn collega’s een doodschrik.
In plaats van normaal op te trekken probeerde het achterwiel ineens het voorwiel te passeren. Die eerste keer kon ik dat nog opvangen, het wiel probeerde toen rechts in te halen, ook dit ving ik op, het wiel probeerde het nog eens links en kreeg toen te maken met de slechte staat van het wegdek, schoot door een kuil, kwam los van de grond, en besloot in de berm te gaan liggen om eens na te denken over wat er mis gegaan was.
Aangezien de rest van de motor en ik aan het achterwiel vast zaten zijn we er maar naast gaan liggen met dezelfde gedachte.
Resultaat: twee collega’s die bleker zagen dan ik. Ik had het allemaal al eens meegemaakt en terwijl het gebeurd heb je niet echt de tijd om na te denken. En als het gebeurd is en je zelf nog heel blijkt te zijn is het niet meer zo nodig om bleek te worden. En U raad het vast al: weer een gedeukte tank en nog wat kleinigheden.
Bij controle van het wegdek bleek hoe verraderlijk dit was: het zag er alleen vochtig uit, maar als je je voet er over schoof bleek er toch een dun laagje half ontdooide rijp te liggen (als je je voet een tweede keer over hetzelfde stukje haalde was het niet glad meer).
Weer wat geleerd: de toestand van de weg voor je eigen huis biedt geen garantie voor de toestand op andere plaatsen!
Naar aflevering -6-
Makkelijker teruglezen?
Ik ontdekte dat naarmate het archief groter wordt het wat lastiger wordt om oudere afleveringen van vaste rubrieken als "Verhalen van een motortoerist" terug te vinden.
Dat gaat straks ongetwijfeld ook gelden voor de rubriek "Nee hier wordt je beter van" die momenteel nog als gastlog bij CiNNeR loopt, maar die ik tzt naar dit log wil overhevelen.
Voortaan staat onder de recentse aflevering daarom een link naar aflevering -1- van een rubriek, en onder de andere afleveringen steeds een link naar de eropvolgende aflevering. Hierdoor hoeft men om een bepaalde rubriek terug te lezen niet meer meters door de archiefpagina's te scrollen om de afleveringen terug te vinden.
Dat gaat straks ongetwijfeld ook gelden voor de rubriek "Nee hier wordt je beter van" die momenteel nog als gastlog bij CiNNeR loopt, maar die ik tzt naar dit log wil overhevelen.
Voortaan staat onder de recentse aflevering daarom een link naar aflevering -1- van een rubriek, en onder de andere afleveringen steeds een link naar de eropvolgende aflevering. Hierdoor hoeft men om een bepaalde rubriek terug te lezen niet meer meters door de archiefpagina's te scrollen om de afleveringen terug te vinden.
vrijdag, februari 25, 2005
Toon mij Uw borsten en ik zeg U hoe U bent?
Een Italiaanse sexuoloog beweert dat hij de persoonlijkheid van een vrouw kan bepalen aan de hand van vorm en grootte van de borsten.
Dat roept bij mij de vraag op of de borsten zich vormen naar de persoonlijkheid. Of vormt de persoonlijkheid zich naar de borsten?
Dat laatste zou betekenen dat de persoonlijkheid zich pas op latere leeftijd ontwikkeld: dat lijkt mij niet helemaal te kloppen.
Het eerste lijkt mij echter ook nogal onwaarschijnlijk.
Dat roept bij mij de vraag op of de borsten zich vormen naar de persoonlijkheid. Of vormt de persoonlijkheid zich naar de borsten?
Dat laatste zou betekenen dat de persoonlijkheid zich pas op latere leeftijd ontwikkeld: dat lijkt mij niet helemaal te kloppen.
Het eerste lijkt mij echter ook nogal onwaarschijnlijk.
donderdag, februari 24, 2005
Hoe lijkt dit?
Weer wat stoeien met de fotobewerkingsprogramma's heeft de bovenstaande kop opgeleverd. Zelf ben ik wel te spreken over het resultaat en op mijn beeldscherm is alles nu scherp en zonder zichtbare grove pixels.
Het is, vernietigende commentaren voorbehouden, de bedoeling dat dit de kop van dit log blijft.
Maar als iemand vindt dat het er op zijn beeldscherm toch nog steeds alles behalve fraai uit ziet: laat het even weten, ik ben altijd bereidt te proberen het nog verder te verbeteren.
UPDATE: De letters kwamen, vooral op grotere beeldschermen, nog steeds wat brokkelig over. Ik heb daarom het aantal pixels/inch nog wat verhoogd (hopend dat hierdoor het laden van de pagina niet te veel vertraagd) en een ander vorm voor de letters gekozen waarbij die brokkeligheid hopelijk wat minder opvalt.
Het is, vernietigende commentaren voorbehouden, de bedoeling dat dit de kop van dit log blijft.
Maar als iemand vindt dat het er op zijn beeldscherm toch nog steeds alles behalve fraai uit ziet: laat het even weten, ik ben altijd bereidt te proberen het nog verder te verbeteren.
UPDATE: De letters kwamen, vooral op grotere beeldschermen, nog steeds wat brokkelig over. Ik heb daarom het aantal pixels/inch nog wat verhoogd (hopend dat hierdoor het laden van de pagina niet te veel vertraagd) en een ander vorm voor de letters gekozen waarbij die brokkeligheid hopelijk wat minder opvalt.
woensdag, februari 23, 2005
Winterweer
Na het weerbericht dat ik gisteren hoorde ben ik enthousiast op zoek gegaan naar mijn camera. Want hoewel ik beslist niet van kou houd leverd sneeuw toch altijd wel weer een paar leuke plaatjes op. En aangezien ik aan het eind van het jaar ook weer nieuwe kerstkaarten moet maken....
Helaas zet het hier tot nu toe niet echt door. Er ligt wat wits her en der en er valt wat wit poeder uit de lucht, maar daar houdt het vooralsnog mee op.
Dus eerst maar een foto-album uit de kast getrokken om weer eens te zien hoe het er uit kan zien als het echt gaat sneeuwen.
Zullen we het nog meemaken deze winter?
Helaas zet het hier tot nu toe niet echt door. Er ligt wat wits her en der en er valt wat wit poeder uit de lucht, maar daar houdt het vooralsnog mee op.
Winterweer
Dus eerst maar een foto-album uit de kast getrokken om weer eens te zien hoe het er uit kan zien als het echt gaat sneeuwen.
Zullen we het nog meemaken deze winter?
dinsdag, februari 22, 2005
Verhalen van een motortoerist -4-
Stormschade en nog wat…
Na de kennismaking met het Haagse asfalt en de gretigheid van ambulancepersoneel om je al beschadigde achterwerk met een injectienaald verder te mishandelen heb ik een aantal jaren de boel schadevrij kunnen houden.
De 69S werd uiteindelijk gestolen in Assen waar ik op kamers woonde (ik wilde altijd al weg uit de Randstad, in Assen gaan wonen leek me een mooi begin). Een rare gewaarwording: in eerste instantie twijfel je aan je eigen verstand. Die motor stond toch achter het huis, of had je hem nou toch langs de weg laten staan? Nee dus, hij was echt weg, met slot en al en nooit meer teruggevonden.
Weliswaar had ik een verzekering die ook diefstal dekte, maar gezien de leeftijd van de 69S viel de uitkering een tikkie tegen(emotionele waarde kennen ze bij de verzekering nou eenmaal niet). Met een lening van mijn toenmalige vriendin bleek het echter toch mogelijk weer een motor aan te schaffen: een al wat bejaarde BMW R60/5.
Vervolg:
Met de eerste schade aan deze motor had ik zelf niets te maken. Na mijn huwelijk was ik in Friesland gaan wonen waar ik geen stalling voor de motor had. De ervaring in Assen indachtig ketende ik deze dus vast aan een lantaarnpaal voor de flat, met het idee “knappe jongen die hem nu nog meeneemt”. En op zich werkte dit prima.
Totdat er op een nacht een stevige storm opstak. De volgende morgen bleek de motor de lantaarnpaal in de armen te zijn gevallen, wat de lantaarnpaal beter bevallen was dan de motor. Resultaat: een behoorlijke deuk in de tank, wat kleinigheidjes en een scheur in de buddyseat. De tank en de kleinigheidjes werden door de verzekering gedekt. De expert was echter van mening dat gezien de leeftijd van de motor de bekleding van de buddy toch al behoorlijk versleten moest zijn geweest en dat ze dit dus niet hoefden te vergoeden.
Deze redenatie en de minimale no-claim korting die zij voor motoren gaven waren voor mij deels de redenen om op een andere verzekering over te stappen.
Weer ging een aantal jaren alles goed tot het weer eens echt winter werd (jawel, ik reed het hele jaar door). Op een middag kwam ik terug van mijn werk en zag ergens een grote groep mensen staan wachten om over te steken naar het ijs. Geen enkel probleem, totdat de mensen die het dichts aan de kant stonden waar ik vandaan kwam besloten alvast langzaam de weg op te lopen om direct achter mij langs over te steken.
Een jongentje aan de andere kant van de groep bleek geen röntgenogen te hebben en constateerde uit het in beweging komen van de mensen links van hem dat de weg vrij was. Hij zette daarom een spurt in die helaas voor hem en mij eindigde tegen mijn voorwiel. Beiden dus tegen de vlakte, knaapje een nacht ter observatie in het ziekenhuis, hij had geprobeerd mijn koplamp op zijn borst op te vangen en er gelukkig niets aan overgehouden.
Ik was een week stijf van de blauwe plekken en de 60/5 moest een week naar de dealer met een gedeukte tank en nog wat kleinere kwetsuren. Gelukkig was dit nog in de tijd dat voetgangers aanrijden niet bij voorbaat al de schuld van de automobilist of motorrijder was, tegenwoordig zou het afhandelen van de schade heel wat meer voeten in de aarde hebben.
Voortaan dus toch maar nog meer rekening houden met het kudde-instinct van groepen voetgangers, fietsers en dergelijke.
Naar aflevering -5-
Na de kennismaking met het Haagse asfalt en de gretigheid van ambulancepersoneel om je al beschadigde achterwerk met een injectienaald verder te mishandelen heb ik een aantal jaren de boel schadevrij kunnen houden.
De 69S werd uiteindelijk gestolen in Assen waar ik op kamers woonde (ik wilde altijd al weg uit de Randstad, in Assen gaan wonen leek me een mooi begin). Een rare gewaarwording: in eerste instantie twijfel je aan je eigen verstand. Die motor stond toch achter het huis, of had je hem nou toch langs de weg laten staan? Nee dus, hij was echt weg, met slot en al en nooit meer teruggevonden.
Weliswaar had ik een verzekering die ook diefstal dekte, maar gezien de leeftijd van de 69S viel de uitkering een tikkie tegen(emotionele waarde kennen ze bij de verzekering nou eenmaal niet). Met een lening van mijn toenmalige vriendin bleek het echter toch mogelijk weer een motor aan te schaffen: een al wat bejaarde BMW R60/5.
Vervolg:
Met de eerste schade aan deze motor had ik zelf niets te maken. Na mijn huwelijk was ik in Friesland gaan wonen waar ik geen stalling voor de motor had. De ervaring in Assen indachtig ketende ik deze dus vast aan een lantaarnpaal voor de flat, met het idee “knappe jongen die hem nu nog meeneemt”. En op zich werkte dit prima.
Totdat er op een nacht een stevige storm opstak. De volgende morgen bleek de motor de lantaarnpaal in de armen te zijn gevallen, wat de lantaarnpaal beter bevallen was dan de motor. Resultaat: een behoorlijke deuk in de tank, wat kleinigheidjes en een scheur in de buddyseat. De tank en de kleinigheidjes werden door de verzekering gedekt. De expert was echter van mening dat gezien de leeftijd van de motor de bekleding van de buddy toch al behoorlijk versleten moest zijn geweest en dat ze dit dus niet hoefden te vergoeden.
Deze redenatie en de minimale no-claim korting die zij voor motoren gaven waren voor mij deels de redenen om op een andere verzekering over te stappen.
Weer ging een aantal jaren alles goed tot het weer eens echt winter werd (jawel, ik reed het hele jaar door). Op een middag kwam ik terug van mijn werk en zag ergens een grote groep mensen staan wachten om over te steken naar het ijs. Geen enkel probleem, totdat de mensen die het dichts aan de kant stonden waar ik vandaan kwam besloten alvast langzaam de weg op te lopen om direct achter mij langs over te steken.
Een jongentje aan de andere kant van de groep bleek geen röntgenogen te hebben en constateerde uit het in beweging komen van de mensen links van hem dat de weg vrij was. Hij zette daarom een spurt in die helaas voor hem en mij eindigde tegen mijn voorwiel. Beiden dus tegen de vlakte, knaapje een nacht ter observatie in het ziekenhuis, hij had geprobeerd mijn koplamp op zijn borst op te vangen en er gelukkig niets aan overgehouden.
Ik was een week stijf van de blauwe plekken en de 60/5 moest een week naar de dealer met een gedeukte tank en nog wat kleinere kwetsuren. Gelukkig was dit nog in de tijd dat voetgangers aanrijden niet bij voorbaat al de schuld van de automobilist of motorrijder was, tegenwoordig zou het afhandelen van de schade heel wat meer voeten in de aarde hebben.
Voortaan dus toch maar nog meer rekening houden met het kudde-instinct van groepen voetgangers, fietsers en dergelijke.
Naar aflevering -5-
maandag, februari 21, 2005
Extra risico's bij transplantatie.
Een transplantatie is een zware operatie. Afhankelijk van de ondergane transplantatie is er altijd een risico op overlijden van de patiënt. Bijvoorbeeld doordat het transplantaat niet aanslaat. Of door acute afstoting die te heftig is om het orgaan nog te kunnen redden. Ook later is er altijd nog het risico op een afstotingsreactie, acuut of chronisch, die het succes van de transplantatie volledig te niet kan doen.
De beschikbaar gekomen organen worden altijd zo goed mogelijk gecontroleerd, maar omdat tussen het moment van overlijden van de donor en de transplantatie een beperkte hoeveelheid tijd beschikbaar is, is het onmogelijk om alles te controleren.
Door de immuunsuppressie na de transplantatie kan dat tot gevolg hebben dat een meegetransplanteerd virus de kop op gaat steken. Bij mij was dat bijvoorbeeld het geval met CMV, een virus dat een groot deel van de bevolking bij zich draagt, maar dat meestal alleen actief wordt als het afweersysteem het ernstig af laat weten. Gelukkig is dit, hoewel hardnekkig, over het algemeen redelijk goed behandelbaar.
Maar zoals uit het artikel onder deze LINK blijkt kan het af en toe ook heel erg verkeerd lopen.
Misschien is deze gebeurtenis aanleiding om transplantaten toch voorzover de tijd het toelaat op meer zaken te gaan controleren. Aan de andere kant: dat kan het al bestaande tekort aan donororganen nog verder vergroten.
De beschikbaar gekomen organen worden altijd zo goed mogelijk gecontroleerd, maar omdat tussen het moment van overlijden van de donor en de transplantatie een beperkte hoeveelheid tijd beschikbaar is, is het onmogelijk om alles te controleren.
Door de immuunsuppressie na de transplantatie kan dat tot gevolg hebben dat een meegetransplanteerd virus de kop op gaat steken. Bij mij was dat bijvoorbeeld het geval met CMV, een virus dat een groot deel van de bevolking bij zich draagt, maar dat meestal alleen actief wordt als het afweersysteem het ernstig af laat weten. Gelukkig is dit, hoewel hardnekkig, over het algemeen redelijk goed behandelbaar.
Maar zoals uit het artikel onder deze LINK blijkt kan het af en toe ook heel erg verkeerd lopen.
Misschien is deze gebeurtenis aanleiding om transplantaten toch voorzover de tijd het toelaat op meer zaken te gaan controleren. Aan de andere kant: dat kan het al bestaande tekort aan donororganen nog verder vergroten.
zondag, februari 20, 2005
Als hij in de sloot springt....
Als ik in mijn jeugd bij mijn moeder aan kwam met de verdediging "maar hij doet dat ook" was de vaste reactie "en als hij in de sloot springt, spring jij er dan achteraan?"
Als ik eerlijk was moest ik dat ontkennend beantwoorden. Waarmee voor mijn moeder de discussie gesloten was.
Maar nu ben ik toch benieuwd hoe deze man daar over denkt.
Op welk moment hebben jullie wel eens een slecht voorbeeld gevolgd?
Als ik eerlijk was moest ik dat ontkennend beantwoorden. Waarmee voor mijn moeder de discussie gesloten was.
Maar nu ben ik toch benieuwd hoe deze man daar over denkt.
Op welk moment hebben jullie wel eens een slecht voorbeeld gevolgd?
vrijdag, februari 18, 2005
Verhalen van een motortoerist -3-
Er ging wel vaker iets niet helemaal goed.
Later ging het nog een keer mis met de Jawa. Na een vakantie in Noord-Frankrijk wilde ik toeristisch terug rijden via Zwarte Woud en Ardennen. Helaas werd dit plan al de tweede dag gesaboteerd. Waarschijnlijk door de warmte gecombineerd met de nogal ruimhartige toleranties op de maatvoering die men bij Jawa hanteerde besloot de gasschuif op een gegeven moment dat ongeveer halfgas wel een rustige stand was en dat hij daar wel kon blijven staan.
Helaas had hij mij niet van dit voornemen in kennis gesteld met tot gevolg dat ik bij nadering van een ruime en overzichtelijke haarspeldbocht dacht te kunnen volstaan met gas terugnemen. Dat bleek dus even niet te werken en doordat het bergaf liep ging ik tot mijn verbazing harder in plaats van langzamer rijden. Van de verbazing bekomen was ik al in de bocht aangekomen en was remmen dus geen slim plan. Met ca 40 kilo bagage liet de Jawa zich echter ook niet met ca 80 door die bocht dwingen.
Vervolg:
Met tot gevolg dat ik in de linkerberm een betonnen paaltje tegenkwam dat de motor abrupt stopte en mij een neuslanding liet maken in het erachter gelegen aardappelveld. Dom om nou net dat enen paaltje te raken?
Niet helemaal: een meter links ervan stond een eveneens betonnen telefoonpaal van vijf meter hoog, daar was ik dus niet achter maar in de paal geëindigd. Na twee dagen was de motor zover opgeknapt dat ik er, rustig, weer mee kon rijden. Het stuur stond nog wat vreemd en de veerweg voor was zo ongeveer gehalveerd, maar met zestig kmh langs de kortst mogelijke binnenroute was ik toch in twee dagen thuis, waar de reparatie deze keer f 290 bleek te kosten.
Met de Jawa heb ik daarna zonder verdere brokken nog zo’n 20.000 kilometers gereden.
De daarna komende BMW69S maakte al vrij kort na aanschaf kennis met het, ook in Den Haag harde en ruwe, asfalt. Op de terugweg van de eerste servicebeurt kwam ik op een kruising aan waar een tegenligger keurig op de auto voor mij wachtte, maar direct erachter langs linksaf sloeg. Met veel kunst en vliegwerk wist ik deze blindganger te ontwijken, maar kwam daardoor recht op een vluchtheuvel af te rijden met daarop achtereen volgens een lichtmast, een paal met verkeersborden en een verkeerslicht. Met de grap in Frankrijk in herinnering leek het mij handig om te proberen ook deze te ontwijken.
Op zich is dat gelukt, maar helaas lagen er tramrails en vochtige tramrails zijn geen goede ondergrond voor een uitwijkmanoeuvre, met als resultaat dat ik plat op mijn achterste aan de overkant van de kruising arriveerde. Gelukkig bleef de veroorzaker staan en gaf hij gelijk toe dat het helemaal zijn fout was zodat ook deze schade van f 1500 via de verzekering vlot geregeld was.
Weer wat geleerd: dankzij het geschaafde achterwerk en handen en de tetanusinjectie heb ik daarna nooit meer in spijkerbroek rondgereden. Al was het nog zo warm de leren overal bleef aan -desnoods alleen met een T-shirt en zwembroek (of nog minder) eronder – evenals de handschoenen.
De 69S heb ik verder heel weten te houden, een volgende keer meer.
Naar aflevering -4-
Later ging het nog een keer mis met de Jawa. Na een vakantie in Noord-Frankrijk wilde ik toeristisch terug rijden via Zwarte Woud en Ardennen. Helaas werd dit plan al de tweede dag gesaboteerd. Waarschijnlijk door de warmte gecombineerd met de nogal ruimhartige toleranties op de maatvoering die men bij Jawa hanteerde besloot de gasschuif op een gegeven moment dat ongeveer halfgas wel een rustige stand was en dat hij daar wel kon blijven staan.
Helaas had hij mij niet van dit voornemen in kennis gesteld met tot gevolg dat ik bij nadering van een ruime en overzichtelijke haarspeldbocht dacht te kunnen volstaan met gas terugnemen. Dat bleek dus even niet te werken en doordat het bergaf liep ging ik tot mijn verbazing harder in plaats van langzamer rijden. Van de verbazing bekomen was ik al in de bocht aangekomen en was remmen dus geen slim plan. Met ca 40 kilo bagage liet de Jawa zich echter ook niet met ca 80 door die bocht dwingen.
Vervolg:
Met tot gevolg dat ik in de linkerberm een betonnen paaltje tegenkwam dat de motor abrupt stopte en mij een neuslanding liet maken in het erachter gelegen aardappelveld. Dom om nou net dat enen paaltje te raken?
Niet helemaal: een meter links ervan stond een eveneens betonnen telefoonpaal van vijf meter hoog, daar was ik dus niet achter maar in de paal geëindigd. Na twee dagen was de motor zover opgeknapt dat ik er, rustig, weer mee kon rijden. Het stuur stond nog wat vreemd en de veerweg voor was zo ongeveer gehalveerd, maar met zestig kmh langs de kortst mogelijke binnenroute was ik toch in twee dagen thuis, waar de reparatie deze keer f 290 bleek te kosten.
Met de Jawa heb ik daarna zonder verdere brokken nog zo’n 20.000 kilometers gereden.
De daarna komende BMW69S maakte al vrij kort na aanschaf kennis met het, ook in Den Haag harde en ruwe, asfalt. Op de terugweg van de eerste servicebeurt kwam ik op een kruising aan waar een tegenligger keurig op de auto voor mij wachtte, maar direct erachter langs linksaf sloeg. Met veel kunst en vliegwerk wist ik deze blindganger te ontwijken, maar kwam daardoor recht op een vluchtheuvel af te rijden met daarop achtereen volgens een lichtmast, een paal met verkeersborden en een verkeerslicht. Met de grap in Frankrijk in herinnering leek het mij handig om te proberen ook deze te ontwijken.
Op zich is dat gelukt, maar helaas lagen er tramrails en vochtige tramrails zijn geen goede ondergrond voor een uitwijkmanoeuvre, met als resultaat dat ik plat op mijn achterste aan de overkant van de kruising arriveerde. Gelukkig bleef de veroorzaker staan en gaf hij gelijk toe dat het helemaal zijn fout was zodat ook deze schade van f 1500 via de verzekering vlot geregeld was.
Weer wat geleerd: dankzij het geschaafde achterwerk en handen en de tetanusinjectie heb ik daarna nooit meer in spijkerbroek rondgereden. Al was het nog zo warm de leren overal bleef aan -desnoods alleen met een T-shirt en zwembroek (of nog minder) eronder – evenals de handschoenen.
De 69S heb ik verder heel weten te houden, een volgende keer meer.
Naar aflevering -4-
donderdag, februari 17, 2005
Ik leer het wel.
Zoals je hier boven kunt zien ben ik weer met de tempplate aan het stoeien geweest. Na heel wat mislukte probeersels is het me uiteindelijk gelukt om de drie gekleurde stippen die tot nu toe hierboven stonden te vervangen door deze eigen ontwerp kop.
Alleen moest ik om er iets passends van te maken de afbeelding in de breedte wat oprekken en in de hoogte in elkaar drukken. Dat geeft uiteindelijk niet zo'n mooi resultaat. Binnenkort kunt je dus een nieuwe kop verwachten, maar dan gelijk ontworpen op het juiste formaat zodat alles in model blijft en de oorspronkelijke scherpte van de foto's bewaard blijft.
Door het ontwerpen en het stoeien met de tempplate ben ik er echter niet toegekomen vandaag een nieuwe post uit te werken. Hebben jullie even geduld met me? Morgen heb ik vast wel weer iets om over te schrijven!
Update 18.2.2005 02:15
Dit lijkt al weer iets beter maar nog niet helemaal naar mijn zin.
Alleen moest ik om er iets passends van te maken de afbeelding in de breedte wat oprekken en in de hoogte in elkaar drukken. Dat geeft uiteindelijk niet zo'n mooi resultaat. Binnenkort kunt je dus een nieuwe kop verwachten, maar dan gelijk ontworpen op het juiste formaat zodat alles in model blijft en de oorspronkelijke scherpte van de foto's bewaard blijft.
Door het ontwerpen en het stoeien met de tempplate ben ik er echter niet toegekomen vandaag een nieuwe post uit te werken. Hebben jullie even geduld met me? Morgen heb ik vast wel weer iets om over te schrijven!
Update 18.2.2005 02:15
Dit lijkt al weer iets beter maar nog niet helemaal naar mijn zin.
woensdag, februari 16, 2005
Write on Wednesday
Write on Wednesday is een idee van Hanneke dat ik tegenkwam bij Elvi.
Elke twee weken wordt een thema opgegeven, deze keer is dat ""Verslaafd". Ik vind dit een leuk initiatief en zal proberen zo vaak mogelijk mee te doen.
ZAL HIJ?
Hij staat voor het raam. Zal hij...? Maar nee, het kan niet. Het zou niet goed zijn voor zijn gezondheid. Straks ligt hij ziek op bed. Maar het is al weer zo lang geleden. Ze kunnen toch niet van hem verwachten dat hij dit volhoudt. Zal hij dan toch...?
Hij kijkt door het raam. De zon schijnt. Binnen kan hij het natuurlijk niet doen. Maar het ziet er buiten best wel aardig uit. En de zon schijnt. Eigenlijk krijgt hij er daardoor alleen maar meer zin in. En ach hij is bijna nooit ziek. Zal hij dan....Heel even maar...?
Maar het zal wel koud zijn buiten. Op de radio had de weerman het over "tot vijf graden". Maar als hij zich nu eens goed inpakt? Warme kleding heeft hij genoeg. En dikgevoerde winterhandschoenen. En zijn laarzen daar komt geen vocht of kou door. Zou hij dan toch niet even...?
Hij pakt het warmste wat hij vinden kan. Kleedt zich om, controleert nog een keer extra of alles goed dicht zit. Dan pakt hij de sleutels. Langzaam loopt hij naar de schuur. Het is inderdaad koud, maar nu hij zover is gekomen zal hij toch...
Hij zet de schuurdeur wijd open. Daarvoor moet één handschoen even uit. Dat valt nog tegen, gauw de handschoen weer aan. Hij knipt het licht aan in, kijkt even zoekend rond. Maar alles is in orde.Hij verwijdert het slot. Dan is alles gereed.
Hij start de Harley, rijdt de schuur uit: hij ZAL!
Elke twee weken wordt een thema opgegeven, deze keer is dat ""Verslaafd". Ik vind dit een leuk initiatief en zal proberen zo vaak mogelijk mee te doen.
ZAL HIJ?
Hij staat voor het raam. Zal hij...? Maar nee, het kan niet. Het zou niet goed zijn voor zijn gezondheid. Straks ligt hij ziek op bed. Maar het is al weer zo lang geleden. Ze kunnen toch niet van hem verwachten dat hij dit volhoudt. Zal hij dan toch...?
Hij kijkt door het raam. De zon schijnt. Binnen kan hij het natuurlijk niet doen. Maar het ziet er buiten best wel aardig uit. En de zon schijnt. Eigenlijk krijgt hij er daardoor alleen maar meer zin in. En ach hij is bijna nooit ziek. Zal hij dan....Heel even maar...?
Maar het zal wel koud zijn buiten. Op de radio had de weerman het over "tot vijf graden". Maar als hij zich nu eens goed inpakt? Warme kleding heeft hij genoeg. En dikgevoerde winterhandschoenen. En zijn laarzen daar komt geen vocht of kou door. Zou hij dan toch niet even...?
Hij pakt het warmste wat hij vinden kan. Kleedt zich om, controleert nog een keer extra of alles goed dicht zit. Dan pakt hij de sleutels. Langzaam loopt hij naar de schuur. Het is inderdaad koud, maar nu hij zover is gekomen zal hij toch...
Hij zet de schuurdeur wijd open. Daarvoor moet één handschoen even uit. Dat valt nog tegen, gauw de handschoen weer aan. Hij knipt het licht aan in, kijkt even zoekend rond. Maar alles is in orde.Hij verwijdert het slot. Dan is alles gereed.
Hij start de Harley, rijdt de schuur uit: hij ZAL!
Verhalen van een motortoerist -2-
Soms gaat er even iets mis of: “shit happens”
Als vervolg op mijn eerste verhaal volgen nu eerst de verhalen van mijn herinneringen aan ongeluk(jes), pech en bekeuringen. De reden om dit allemaal op een hoop te gooien is tweeërlei: ten eerste om voor eens en altijd de indruk weg te nemen, dan wel te voorkomen, dat je hier verhalen leest van de een of andere “supermotard” en ten tweede om mij de kans te geven de officeassistent die mijn geheugen beheerd opdracht te geven een en ander per omgaande weer op te bergen in de map “zsm vergeten” zodat ik mij verder kan wijden aan herinneringen die ook voor mijzelf interessant, leuk dan wel komisch zijn.
Vervolg:
Even Apeldoorn bellen.
Voor alles is een eerste keer, dus ook voor het eerste ongeluk met de eerste motor. En omdat een goed begin het halve werk is maar half werk een slecht begin heb ik toen gelijk maar een Peugeot total-loss gereden. Zoals in deel 1 vermeldt had ik het theorieboekje geleend van een buurmeisje, dat tegen de tijd dat ik het terug bracht verhuisd was naar een wijk in aanbouw. Je kent het wel, onoverzichtelijk, slecht wegdek en op de meest onverwachte plaatsen rommel op de weg.
Ik reed dus met een rustig gangetje van ca 30 kmh terug toen een tegenligger aangaf linksaf te willen slaan. In eerste instantie stopte deze keurig netjes, niets aan de hand dus.Fout dus, toen ik nog 10-15 meter bij hem vandaan was trok hij op om zijn garage in te rijden, hij had gewacht tot de deur open was en had mij nooit gezien. Ondanks mij geringe snelheid had ik op deze afstand niet meer de tijd om me te realiseren wat er gebeurde en ook nog te reageren.
Het resultaat: de Jawa f 140 schade (het hele ding kostte nieuw f 1500 dus je kon er heel wat aan kapot rijden voordat het echt in de papieren ging lopen) en een Peugeot die rijp voor de sloop was. Helaas voor de eigenaar had ik hem precies op de deurstijl tussen voor- en achterportier geraakt met als resultaat: voorportier kon niet meer open, achterportier kon niet meer dicht, dak krom en ook de raamstijlen klopten niet meer met de fabricage tekening. Toen de politie agent vervolgens constateerde dat ook de rechterchassis balk niet meer conform de typegoedkeuring was kon de man het kentekenbewijs inleveren.
Ik heb samen met de politie agent trouwens nogal wat moeite gehad de man er van te overtuigen dat ik niet waanzinnig hard had gereden, wat hij dacht te moeten constateren uit zijn schade. Uiteindelijk liet hij zich overtuigen toen we hem voorrekenden dat een auto een frontaal oppervlak heeft van ca 1 vierkante meter = 10.000 vierkante centimeter, wat bij een gewicht van 1000 kilo neerkomt op 100 gram per vierkante centimeter, en dat een motorfiets hem raakt met een oppervlakte van hooguit 10 bij vijf centimeter wat bij een gewicht van 180 kg neerkomt op 3,6 kg per vierkante centimeter = 36 keer zoveel.(wetenschappelijk zal het wel niet helemaal kloppen, maar hij was overtuigd en dat voorkwam mogelijk een hoop gezeur bij de afhandeling met de verzekering)
Dit voorval, en een paar andere dingen die net wel goed gingen, hebben mij wel geleerd altijd op de motor, en later ook in de auto, te stappen met de instelling: iedereen die op de weg zit is gek en doet de meest stomme dingen dus ik ben degene die moet zorgen dat er geen brokken van komen. En dan maar hopen dat als je zelf wat stoms doet de in de buurt rijdende bestuurders diezelfde instelling hebben.
Een volgende keer meer avonturen.
Naar aflevering 3
Als vervolg op mijn eerste verhaal volgen nu eerst de verhalen van mijn herinneringen aan ongeluk(jes), pech en bekeuringen. De reden om dit allemaal op een hoop te gooien is tweeërlei: ten eerste om voor eens en altijd de indruk weg te nemen, dan wel te voorkomen, dat je hier verhalen leest van de een of andere “supermotard” en ten tweede om mij de kans te geven de officeassistent die mijn geheugen beheerd opdracht te geven een en ander per omgaande weer op te bergen in de map “zsm vergeten” zodat ik mij verder kan wijden aan herinneringen die ook voor mijzelf interessant, leuk dan wel komisch zijn.
Vervolg:
Even Apeldoorn bellen.
Voor alles is een eerste keer, dus ook voor het eerste ongeluk met de eerste motor. En omdat een goed begin het halve werk is maar half werk een slecht begin heb ik toen gelijk maar een Peugeot total-loss gereden. Zoals in deel 1 vermeldt had ik het theorieboekje geleend van een buurmeisje, dat tegen de tijd dat ik het terug bracht verhuisd was naar een wijk in aanbouw. Je kent het wel, onoverzichtelijk, slecht wegdek en op de meest onverwachte plaatsen rommel op de weg.
Ik reed dus met een rustig gangetje van ca 30 kmh terug toen een tegenligger aangaf linksaf te willen slaan. In eerste instantie stopte deze keurig netjes, niets aan de hand dus.Fout dus, toen ik nog 10-15 meter bij hem vandaan was trok hij op om zijn garage in te rijden, hij had gewacht tot de deur open was en had mij nooit gezien. Ondanks mij geringe snelheid had ik op deze afstand niet meer de tijd om me te realiseren wat er gebeurde en ook nog te reageren.
Het resultaat: de Jawa f 140 schade (het hele ding kostte nieuw f 1500 dus je kon er heel wat aan kapot rijden voordat het echt in de papieren ging lopen) en een Peugeot die rijp voor de sloop was. Helaas voor de eigenaar had ik hem precies op de deurstijl tussen voor- en achterportier geraakt met als resultaat: voorportier kon niet meer open, achterportier kon niet meer dicht, dak krom en ook de raamstijlen klopten niet meer met de fabricage tekening. Toen de politie agent vervolgens constateerde dat ook de rechterchassis balk niet meer conform de typegoedkeuring was kon de man het kentekenbewijs inleveren.
Ik heb samen met de politie agent trouwens nogal wat moeite gehad de man er van te overtuigen dat ik niet waanzinnig hard had gereden, wat hij dacht te moeten constateren uit zijn schade. Uiteindelijk liet hij zich overtuigen toen we hem voorrekenden dat een auto een frontaal oppervlak heeft van ca 1 vierkante meter = 10.000 vierkante centimeter, wat bij een gewicht van 1000 kilo neerkomt op 100 gram per vierkante centimeter, en dat een motorfiets hem raakt met een oppervlakte van hooguit 10 bij vijf centimeter wat bij een gewicht van 180 kg neerkomt op 3,6 kg per vierkante centimeter = 36 keer zoveel.(wetenschappelijk zal het wel niet helemaal kloppen, maar hij was overtuigd en dat voorkwam mogelijk een hoop gezeur bij de afhandeling met de verzekering)
Dit voorval, en een paar andere dingen die net wel goed gingen, hebben mij wel geleerd altijd op de motor, en later ook in de auto, te stappen met de instelling: iedereen die op de weg zit is gek en doet de meest stomme dingen dus ik ben degene die moet zorgen dat er geen brokken van komen. En dan maar hopen dat als je zelf wat stoms doet de in de buurt rijdende bestuurders diezelfde instelling hebben.
Een volgende keer meer avonturen.
Naar aflevering 3
dinsdag, februari 15, 2005
Index -Nee, hier word je beter van
Door het aanklikken van de link open je de pagina met het betreffende verhaal in een nieuw venster. Door deze pagina na lezing weg te klikken keer je automatisch terug naar deze indexpagina.
Nee, hier word je beter van heeft als subtitel "Over ziek zijn en al wat daar, eventueel vaag, mee samenhangt". Het zijn verhalen over mijn ziekte, longtransplantatie, ervaringen met artsen, UWV en andere instellingen, achtergronden en natuurlijk updates over de huidige toestand.
Aflevering 1 : Voorafje; voorgeschiedenis en korte ziektegeschiedenis.
Aflevering 2 : Sommige mensen....; over de reacties van mensen om mij heen
Aflevering 3 : Ziekenhuisverhalen; over belevenissen en tegenslagen in het ziekenhuis en hoe ik hier mee omging
Aflevering 4 : Instanties en logica; over de, soms bijzonder onlogische, manier van redeneren van diverse instanties
Aflevering 5 : Goed geregeld; over diverse regelingen voor zieken en gehandicapten en hoe die soms (niet) werken
Aflevering 6 : Even tussendoor: de stand van zaken..; een update met de laatste ontwikkelingen (18 febr en 29 maart 2005)
Aflevering 7 : Rekenmeesters; over hoe de financiële gevolgen van ziek zijn vaak anders uitpakken dan de regering beweerd
Aflevering 8 : Overlevingsstrategie; over mijn gebruik van humor om tegenslagen op te vangen en verwerken
Aflevering 9 : On(der)bewust; over de eerste weken na de transplantatie en hoe ik die, redelijk zwaar verdoofd, heb ervaren
Aflevering 10 : Kan het nou nooit eens normaal; over de periode kort na de transplantatie en hoe ik geen standaard patiënt bleek te zijn
Aflevering 11 : Update 14 april 2005
Aflevering 12 : Komt dit wel goed?; over diverse complicaties in de periode kort na de transplantatie
Aflevering 13 : Opbouwwerk; over het werken aan de conditie voor en na de transplantatie
Aflevering 14 : Transplantatie: de moeite waard?; over zaken die bij de beslissing over transplantatie mee kunnen wegen
Aflevering 15 : Update: uitslag negatief en dat is dan positief; over het slaaponderzoek en de uitslag daarvan
Aflevering 16 : Update 12 mei 2005
Aflevering 17 : Update 22 mei 2005
Aflevering 18 : Herinneringen aan mensen die me hielpen rond de transplantatie
Gecontroleerd en goedbevonden Update: controle 18.8.2005
Update 1 september: over onder andere B12 tekort
Een goed team : naar aanleiding op een reactie op de update van 1 september
Update 27 september 2005 : update B12-tekort
Ik heb een tijdlang de posten over de driemaandelijkse controles niet hier gelinkt, eigenlijk omdat ik daar te lui voor was, maar ook het feit dat er niets bijzonders wwas te melden speelde mee. Maar deze keer maar weer eens wel:
Het begint een gewoonte te worden : update, controle 14 sept. 2006
Gerelateerde posten:
Extra risico's bij transplantatie : Naar aanleiding van het overlijden van een Duitse getransplanteerde na ontvangst besmette donororganen
Donorregistratie : Naar aanleiding van het debat in de Tweede Kamer
Donorregistratie - update : Vervolg op de vorige post
Durf donor zijn : Donor aktie van en door webloggers
Weer even weg : aankondiging afwezigheid, waarin opgenomen beschrijving van het in aflevering 16 aangehaalde onderzoek
WoW: Kracht : een verhaal uit de reeks Write on Wednesday (WoW) met als onderwerp "Kracht". Ik heb hiervoor een op mijn ziektegeschiedenis gebaseerd verhaal gemaakt
Kaartje: Even terugkijken 8 jaar na de transplantatie.
Nee, hier word je beter van heeft als subtitel "Over ziek zijn en al wat daar, eventueel vaag, mee samenhangt". Het zijn verhalen over mijn ziekte, longtransplantatie, ervaringen met artsen, UWV en andere instellingen, achtergronden en natuurlijk updates over de huidige toestand.
Aflevering 1 : Voorafje; voorgeschiedenis en korte ziektegeschiedenis.
Aflevering 2 : Sommige mensen....; over de reacties van mensen om mij heen
Aflevering 3 : Ziekenhuisverhalen; over belevenissen en tegenslagen in het ziekenhuis en hoe ik hier mee omging
Aflevering 4 : Instanties en logica; over de, soms bijzonder onlogische, manier van redeneren van diverse instanties
Aflevering 5 : Goed geregeld; over diverse regelingen voor zieken en gehandicapten en hoe die soms (niet) werken
Aflevering 6 : Even tussendoor: de stand van zaken..; een update met de laatste ontwikkelingen (18 febr en 29 maart 2005)
Aflevering 7 : Rekenmeesters; over hoe de financiële gevolgen van ziek zijn vaak anders uitpakken dan de regering beweerd
Aflevering 8 : Overlevingsstrategie; over mijn gebruik van humor om tegenslagen op te vangen en verwerken
Aflevering 9 : On(der)bewust; over de eerste weken na de transplantatie en hoe ik die, redelijk zwaar verdoofd, heb ervaren
Aflevering 10 : Kan het nou nooit eens normaal; over de periode kort na de transplantatie en hoe ik geen standaard patiënt bleek te zijn
Aflevering 11 : Update 14 april 2005
Aflevering 12 : Komt dit wel goed?; over diverse complicaties in de periode kort na de transplantatie
Aflevering 13 : Opbouwwerk; over het werken aan de conditie voor en na de transplantatie
Aflevering 14 : Transplantatie: de moeite waard?; over zaken die bij de beslissing over transplantatie mee kunnen wegen
Aflevering 15 : Update: uitslag negatief en dat is dan positief; over het slaaponderzoek en de uitslag daarvan
Aflevering 16 : Update 12 mei 2005
Aflevering 17 : Update 22 mei 2005
Aflevering 18 : Herinneringen aan mensen die me hielpen rond de transplantatie
Gecontroleerd en goedbevonden Update: controle 18.8.2005
Update 1 september: over onder andere B12 tekort
Een goed team : naar aanleiding op een reactie op de update van 1 september
Update 27 september 2005 : update B12-tekort
Ik heb een tijdlang de posten over de driemaandelijkse controles niet hier gelinkt, eigenlijk omdat ik daar te lui voor was, maar ook het feit dat er niets bijzonders wwas te melden speelde mee. Maar deze keer maar weer eens wel:
Het begint een gewoonte te worden : update, controle 14 sept. 2006
Gerelateerde posten:
Extra risico's bij transplantatie : Naar aanleiding van het overlijden van een Duitse getransplanteerde na ontvangst besmette donororganen
Donorregistratie : Naar aanleiding van het debat in de Tweede Kamer
Donorregistratie - update : Vervolg op de vorige post
Durf donor zijn : Donor aktie van en door webloggers
Weer even weg : aankondiging afwezigheid, waarin opgenomen beschrijving van het in aflevering 16 aangehaalde onderzoek
WoW: Kracht : een verhaal uit de reeks Write on Wednesday (WoW) met als onderwerp "Kracht". Ik heb hiervoor een op mijn ziektegeschiedenis gebaseerd verhaal gemaakt
Kaartje: Even terugkijken 8 jaar na de transplantatie.
Alle begin is moeilijk.
Sinds ik deze blog begonnen ben heb ik eigenlijk niets anders gedaan dan er aan schaven. Voor iemand die een week geleden nog niet eens wist wat HTML is valt dat nog niet mee. Ik heb in het verleden wel eens in Basic wat simpele rekenprogrammaatjes geschreven, maar dit is wel even wat anders.
Het kan daardoor zijn dat U als lezer de afgelopen dagen af en toe verbaasd hebt gekeken als er weer iets verscheen, verdween,veranderde, of niet bleek te werken zoals dat normaal de bedoeling is.
Dat zal ook de komende tijd nog wel eens een keer gebeuren. En wees niet verbaasd als U ineens een lege bladzijde krijgt: dan heb ik even iets grandioos verkeerd gedaan. Maar dat wordt ook weer verholpen: voordat ik ook maar een letter wijzig maak ik iedere keer weer eerst een copie van de tempplate zodat ik altijd terug kan naar de vorige versie.
Als U commentaar heeft, tips (altijd welkom), U loopt tegen iets aan wat niet werkt zoals het zou horen te doen, of U vind dat U een Link verdiend heeft (eerlijk oversteken): roept U maar.
En dat kan dan via de reageerdoos of via email (zie "Contact")
Het kan daardoor zijn dat U als lezer de afgelopen dagen af en toe verbaasd hebt gekeken als er weer iets verscheen, verdween,veranderde, of niet bleek te werken zoals dat normaal de bedoeling is.
Dat zal ook de komende tijd nog wel eens een keer gebeuren. En wees niet verbaasd als U ineens een lege bladzijde krijgt: dan heb ik even iets grandioos verkeerd gedaan. Maar dat wordt ook weer verholpen: voordat ik ook maar een letter wijzig maak ik iedere keer weer eerst een copie van de tempplate zodat ik altijd terug kan naar de vorige versie.
Als U commentaar heeft, tips (altijd welkom), U loopt tegen iets aan wat niet werkt zoals het zou horen te doen, of U vind dat U een Link verdiend heeft (eerlijk oversteken): roept U maar.
En dat kan dan via de reageerdoos of via email (zie "Contact")
Index: Verhalen van een motortoeris
Door op de link te klikken open je het betreffende verhaal in een nieuw venster. Door na lezing deze pagina weer weg te klikken keer je automatisch terug naar deze index pagina.
Aflevering 1 :Introduktie, op welke motoren reed ik.
Aflevering 2 : Soms gaat er even iets mis, of "Shit happens", over ongelukken en ongelukjes
Aflevering 3 : Er ging wel vaker iets niet helemaal goed, over nog wat meer ongemakjes
Aflevering 4 :Stormschade, en nog wat, over nog meer schade
Aflevering 5 :Driemaal is scheepsrecht, over de laatste schade met de R60/5
Aflevering 6 :Vooruit mensen, achteruit, over de eerste schade met de R80RT
Aflevering 7:En dat is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein, over de laatste schade, en gelijk de grootste klap
Aflevering 8 :Mogen wij even vangen, over aanvaringen met de lange arm der wet
Aflevering 9 : Soms valt het mee, over hernieuwde kennismakingen met justitie, en hoe dat soms beter afliep dan verwacht
Aflevering 10 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 1
Aflevering 11 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 2
Aflevering 12 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 3
Aflevering 13 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 4
Aflevering 14 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 5
Aflevering 15 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 6
Aflevering 16 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 7
Aflevering 17 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 8
Aflevering 18 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 9
Aflevering 19 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 10
Aflevering 20 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 11
Aflevering 1 :Introduktie, op welke motoren reed ik.
Aflevering 2 : Soms gaat er even iets mis, of "Shit happens", over ongelukken en ongelukjes
Aflevering 3 : Er ging wel vaker iets niet helemaal goed, over nog wat meer ongemakjes
Aflevering 4 :Stormschade, en nog wat, over nog meer schade
Aflevering 5 :Driemaal is scheepsrecht, over de laatste schade met de R60/5
Aflevering 6 :Vooruit mensen, achteruit, over de eerste schade met de R80RT
Aflevering 7:En dat is niet eerlijk, want zij zijn groot en ik is klein, over de laatste schade, en gelijk de grootste klap
Aflevering 8 :Mogen wij even vangen, over aanvaringen met de lange arm der wet
Aflevering 9 : Soms valt het mee, over hernieuwde kennismakingen met justitie, en hoe dat soms beter afliep dan verwacht
Aflevering 10 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 1
Aflevering 11 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 2
Aflevering 12 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 3
Aflevering 13 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 4
Aflevering 14 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 5
Aflevering 15 :Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 6
Aflevering 16 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 7
Aflevering 17 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 8
Aflevering 18 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 9
Aflevering 19 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 10
Aflevering 20 : Een rondje Engeland, Ierland en Wales - part 11
maandag, februari 14, 2005
Grammy's
De vorig jaar op 10 juni overleden blinde zanger Ray Charles heeft postuum 8 Grammy-awards in de wacht gesleept: o.a. voor het postuum verschenen album "Genius Loves Company" waarop duetten met Van Morrison en Willie Nelson.
Ook "Heaven help us all" met Gladys Knight en "Here we go again" met Norah Jones leverden Grammy's op.
Het is natuurlijk mooi dat een groot artiest als Ray Charles nogmaals geëerd wordt (hij had eerder al 12 Grammy's gewonnen, volgens sommige bronnen 13) maar ik krijg er toch wat een dubbel gevoel bij.
Ook zijn nabestaanden zullen waarschijnlijk enerzijds vereerd zijn, maar anderzijds toch ook het gevoel hebben "Hij had dit zelf mee moeten maken"
Want dat is het grote nadeel van postuum eerbetoon: de geëerde heeft er zelf zo weinig plezier van.
Toch misgun ik Ray deze eer niet: ik ga de LP Friends met diverse duetten, o.a. met Johnny Cash, maar weer eens opzetten.
Ook "Heaven help us all" met Gladys Knight en "Here we go again" met Norah Jones leverden Grammy's op.
Ray Charles 
Het is natuurlijk mooi dat een groot artiest als Ray Charles nogmaals geëerd wordt (hij had eerder al 12 Grammy's gewonnen, volgens sommige bronnen 13) maar ik krijg er toch wat een dubbel gevoel bij.
Ook zijn nabestaanden zullen waarschijnlijk enerzijds vereerd zijn, maar anderzijds toch ook het gevoel hebben "Hij had dit zelf mee moeten maken"
Want dat is het grote nadeel van postuum eerbetoon: de geëerde heeft er zelf zo weinig plezier van.
Toch misgun ik Ray deze eer niet: ik ga de LP Friends met diverse duetten, o.a. met Johnny Cash, maar weer eens opzetten.
zondag, februari 13, 2005
Valentijn
Keizersmantel, Sundseryd, Zweden
"Ik hou van alle vrouwen" (tekst schaamteloos gepikt van een bekend liedje)
In principe doe ik niet aan Valentijn. Als je om iemand geeft waarom zou je dan wachten tot het weer eens 14 februari is om dat te laten blijken. Maar om toch een beetje het "vlinders in de buik gevoel " van deze dag ook hier te laten blijken deze fraaie vlinderfoto.
Verhalen van een motortoerist -1-
Aangezien ik na 21 jaar en ca 700.000 km motorrijden wel het een en ander aan verhalen in mijn hoofd heb, en een deels al uitgetypt klaar ligt omdat deze verschenen zijn in het clubblad van de motorclub, is dit voor mij een makkelijke manier om alvast iets leesbaars op mijn log te krijgen.
De verhalen zijn wat gedateerd: door ziekte moest ik stoppen met motorrijden. Ik had gehoopt na de longtransplantatie die ik onderging weer te kunnen rijden maar helaas wordt dit door de medicijnen die ik gebruiken moet gesaboteerd: door m.n. de prednisolon heb ik problemen met mijn ogen die men tot op heden niet heeft kunnen verhelpen en hoewel ik wettelijk gezien nog genoeg zie om te mogen rijden is het niet vertrouwd om dat ook te doen: invallend licht wordt in mijn goede oog dermate verstrooid dat ik dan alleen nog silhouetten zie en b.v. niet of remlichten gaan branden of welk lampje in een verkeerslicht nu brandt Ik moet voor mijn verhalen dus putten uit mijn herinneringen, verwacht dus niet exacte van dag tot dag verslagen van vakanties, toertochten enz. Wat ik mij het beste kan herinneren zijn de aparte voorvallen, en die lijken me ook voor de lezers het meest interessant.
Vervolg:
In 1972 ben ik begonnen met een Jawa 250 standaard en een oefenvergunning, wat inhield dat ik in Voorburg de weg onveilig mocht maken in een poging mijzelf te leren motorrijden. Dit is redelijk goed gelukt: met behulp van het theorieboek van een buurmeisje en wat praktische tips van een al wat langer motorrijdende vriend ben ik direct de eerste keer geslaagd.
Na een kleine 2 jaar werd kortstondig overgestapt op een Royal Enfield (niet de Indiase namaak maar een originele) die helaas zo versleten was dat ik hem al snel weer weg heb gedaan: hij moest vrijwel volledig gereviseerd worden en aangezien ik als boekhouder weinig verstand van techniek heb en dus niets zelf kon doen zou dat wat te kostbaar worden voor mijn beperkte beurs.
Er volgde een BMW 69S in Hoske uitvoering waar ik met veel plezier zo’n 140.000 km mee gereden heb tot hij in 1976 in Assen werd gestolen.
Met een lening van mijn toenmalige vriendin, later mijn vrouw en nog later mijn ex-vrouw, werd een BMW 60/5 aangeschaft die het tot het begin van de 80-er jaren volhield om uiteindelijk vervangen te worden door een BMW 80RT ( de 60/5 kwam ik een aantal jaren later nog een keer tegen in Bigtwin op een foto van een treffen: er hing nu een zijspan aan maar hij liep nog steeds : toen ik hem verkocht stond er 190.000 km op de tellen, waarvan ca 120.000 door mij er op gezet).
Deze eerste Harley werd na ruim een jaar en ca 47000 km uit mijn garage gestolen, het enige wat teruggevonden werd was de benzinetank die in een kanaal dreef op de grens van Groningen en Friesland (ik vermoed dat er in dat kanaal nog wel meer onderdelen zullen liggen) zodat er een tweede, nu helemaal nieuwe Harley Davidson Electra Glide Classic kwam (de eerste had ik gekocht 2 jaar oud met 1400 km op de teller – zeker van de een of andere yup geweest die voor mij de eerste en duurste afschrijving voor zijn rekening had genomen)
Deze Harley zou (vooralsnog?) mijn laatste motor worden, wegens mijn verslechterende gezondheid moest ik met pijn in het hart besluiten hem te verkopen, uitzicht op genezing was er op dat moment niet zodat het ook geen zin had de Harley eerst maar een tijd op stal te zetten en ik dus na ruim 140.000 km ook van deze motor afscheid nam.
Naar aflevering -2-
Om te beginnen
Frans54 is al enige tijd gastlogger bij CiNNeR maar heeft nu besloten dat hij een eigen blog wil.
De eerste tijd zal het misschien vrij rustig blijven omdat ik nog veel te leren heb over hoe het allemaal werkt.
Maar toch maar alvast een uitleg van de naam : Goin'for broke, of in het Nederlands: Alles of niets, heeft te maken met de longtransplantatie die ik een aantal jaren geleden onderging. Met recht een alles of niets procedure.
Bovendien ben ik een fervent Johnny Cash fan en speel ik zelf gitaar. Hoewel ik veel Cash nummers speel ben ik beslist geen Cash. En zonder cash ben je blut of in het Engels: Broke.
Onder deze naam heb ik een aantal eigen nummers geschreven.
Wat dus een dubbele motivatie is voor de gekozen naam.
En als je dan bedenkt dat ik als ik ergens aan mee doe me er ook helemaal in verlies is "Alles of niets" of "Goin'for broke" een paraplu waaronder ik me waarschijnljk heel goed thuis ga voelen.
De logs zullen waarschijnlijk heel gevarieerd worden.
In de eerste plaats heb ik veel motor gereden door heel Europa, wat wel het een en ander aan verhalen en anecdotes opgeleverd heeft.
Door mijn ziekte en transplantatie heb ik ook de nodige ervaring met ziekte, dokters en alles wat daar omheen speelt en blijf ik ook nu geïnteresseerd in ontwikkelingen op dat gebied.
Ook in de media kom ik regelmatig zaken tegen waar ik een mening over heb of wel even tegen aan wil schoppen.
En tenslotte zit ik soms gewoon om een praatje verlegen, of wil ik wat vage ideeën die er om vragen tot een verhaal gesmeed te worden over julie heen storten.
Hopelijk gaan zowel ik als de lezers hier nog veel plezier aan beleven.
De eerste tijd zal het misschien vrij rustig blijven omdat ik nog veel te leren heb over hoe het allemaal werkt.
Maar toch maar alvast een uitleg van de naam : Goin'for broke, of in het Nederlands: Alles of niets, heeft te maken met de longtransplantatie die ik een aantal jaren geleden onderging. Met recht een alles of niets procedure.
Bovendien ben ik een fervent Johnny Cash fan en speel ik zelf gitaar. Hoewel ik veel Cash nummers speel ben ik beslist geen Cash. En zonder cash ben je blut of in het Engels: Broke.
Onder deze naam heb ik een aantal eigen nummers geschreven.
Wat dus een dubbele motivatie is voor de gekozen naam.
En als je dan bedenkt dat ik als ik ergens aan mee doe me er ook helemaal in verlies is "Alles of niets" of "Goin'for broke" een paraplu waaronder ik me waarschijnljk heel goed thuis ga voelen.
De logs zullen waarschijnlijk heel gevarieerd worden.
In de eerste plaats heb ik veel motor gereden door heel Europa, wat wel het een en ander aan verhalen en anecdotes opgeleverd heeft.
Door mijn ziekte en transplantatie heb ik ook de nodige ervaring met ziekte, dokters en alles wat daar omheen speelt en blijf ik ook nu geïnteresseerd in ontwikkelingen op dat gebied.
Ook in de media kom ik regelmatig zaken tegen waar ik een mening over heb of wel even tegen aan wil schoppen.
En tenslotte zit ik soms gewoon om een praatje verlegen, of wil ik wat vage ideeën die er om vragen tot een verhaal gesmeed te worden over julie heen storten.
Hopelijk gaan zowel ik als de lezers hier nog veel plezier aan beleven.
Abonneren op:
Posts (Atom)